Met een beurs op zak ging Abel Selaocoe als zeventienjarige studeren aan het conservatorium van Manchester. Het was een tijd waarin hij zich in het klassiek repertoire verdiepte, maar zich ook begon af te vragen wie hij nu eigenlijk was. “Op school speelde iedereen goed cello,” aldus Selaocoe, “dus wat kon ik dan juist betekenen in die kakofonie van ongelooflijke cellisten?” Componist en cellist Giovanni Sollima wees hem op het belang van improvisatie en moedigde hem aan om zijn Afrikaanse achtergrond in de schaal te werpen.
In violist Rakhi Singh en Adam Szabo – sinds kort directeur van de BBC Philharmonic Orchestra – vond de Zuid-Afrikaanse cellist gelijkgestemden. Singh en Szabo waren gefrustreerd door het gebrek aan diversiteit in de klassieke muziek en ze wilden het repertoire uitbreiden. Het Manchester Collective was geboren. Sinds 2016 blaast het ensemble een nieuwe wind doorheen de klassieke muziek door culturen te verbinden. Een programma als Sirocco (met Stravinsky, Haydn, Afrikaanse traditionals en oude Deense folk) is niet de uitzondering, maar de regel.
“Ik denk dat mensen lang geen link vonden tussen klassieke muziek en andere werelden”, zegt Selaocoe. “Als je naar jazz luistert, dan hoor je dat zo’n link – een verbinding tussen culturen – er wel altijd geweest is. Inheemse volken uit Zuid-Amerika die traditionele muziek spelen, slaan vlot de brug naar jazz. In Zuid-Afrika zie je precies hetzelfde. Ik denk dat nu het moment is voor klassieke muziek om ook die connectie te zoeken.”
Abel Selaocoe & Manchester Collective spelen op 9 november in de Henry Le Bœufzaal.
