Caroline Shaw & Kamus Quartet

Caroline Shaw (°1982) 
The Evergreen - I. Moss 

Josquin Desprez (c.1450-1521) 
Nymphes des bois (1497) 

Caroline Shaw 
Cant voi l’aube 
The Evergreen - II. Stem 
Will there be any Stars in my Crown 

Ludwig van Beethoven (1770-1827) 
Strijkkwartet nr. 6, op. 18/6 - IV. La Malinconia: Adagio - Allegretto quasi allegro (1800) 

Caroline Shaw  
Blueprint 
The Evergreen - III. Water 
And So 
The Evergreen - IV. Root 
Other Song 

Made in Greenville 

Greenville is verre van de grootste stad van North Carolina (VS), laat staan een bedrijvig nest van creativiteit, maar Caroline Shaw (°1982) kon er van kindsbeen af haar creatief ei kwijt. Haar moeder, vioollerares en zangeres, speelt daarin een grote rol en plaatst de vingers van haar dochter al snel op de hals van een viool. Shaw zingt in lokale koren en wordt zo verliefd op polyfone muziek, met Josquin Desprez als posterboy. “Er gaat nog steeds niets boven zingen samen met andere mensen. Het is een gevoel dat ik me voor de geest haal als ik muziek schrijf.” Haar ontmoetingen met oude muziek worden krachtige herinneringen. Zo zette ze met Cant voi l’aube (30.9 met Kamus Quartet) een tekst toegewezen aan de 12e-eeuwse trouvère Gace Brulé op muziek. Het werd een traditionele aubade of ochtendlied in een modern jasje (lees: peignoir). Bijna of het had de titel Walk of Shame gekregen, geeft Shaw toe. 

Rond haar tiende schrijft Shaw haar eerste werkjes; imitaties van Brahms’ en Mozarts kamermuziek. Dertig jaar later barsten haar gepubliceerde strijkkwartetten van originaliteit, maar voelen ze met momenten even vertrouwd aan als die van de grote romantici. Voor Blueprint (30.9 met Kamus Quartet) ontleedde ze het harmonisch grondplan van het Zesde Strijkkwartet van Beethoven. Of ze nu Beethoven als blauwdruk gebruikt of een 12e-eeuwse tekst als wit blad, Shaw gaat steeds in de harmonieën op zoek naar ontroering. Sinds The Evergreen (30.9 met Kamus Quartet) uit 2020 laat ze bewust op een trager tempo dan in vroeger werk het ene akkoord in het andere overgaan. Deze aanpak leidde een nieuw hoofdstuk in voor de componiste. Misschien zullen toekomstige musicologen wel spreken over Shaws overgang van een oranje naar een groene fase, knipogend naar het album Orange en haar compositie Thousandth Orange. Als met speelgoedblokjes zoekt ze een gemeenschappelijke noot in een reeks akkoorden, soms is die het fundament (grondtoon), soms een versiering (septiem) of een contrast (dissonant). Doorheen de vier delen van het filmische The Evergreen begeleiden akkoordsequenties Shaw op haar wandelingen. “Als ik mijn boswandeling zou noteren in muziek, wat zou ik dan willen horen? Wat zou de soundtrack zijn?” Het eerste deel Moss komt geleidelijk aan op gang met fragiele noten die aan kracht toenemen tot een samenklank. Het kwartet krijgt vorm. Het bospad wordt zichtbaar. Slome, meeslepende glissandi in Stem voegen zich samen tot een donderslag waarna de druppels in Water met willigkeurige pizzicato’s uit de lucht komen gevallen. Root is een schoolvoorbeeld van Shaws manier om drieklanken uit te rekken tot complexere akkoorden en ze terug te laten krimpen tot de basis, de kernklank. 

Het verleden is nooit veraf. Entr’acte (8.11 met Belgian National Orchestra) kwam tot stand nadat Shaw Haydns Strijkkwartet Op. 77 No. 2 had horen spelen. Haar werk uit 2011 is gestructureerd als een menuet en trio, voortbordurend op die klassieke vorm, maar gaat nog een stap verder. “Ik hou van de manier waarop sommige muziek (zoals de menuetten van Op. 77) je plotseling meeneemt naar de andere kant van de spiegel van Alice, in een soort absurde, subtiele, Technicolor-overgang.” Het Belgian National Orchestra speelt de versie voor strijkersorkest van Entr’acte. 

Shaw vindt haar stem bij Roomful of Teeth 

Tijdens haar vioolstudies aan Yale University, bleef Shaw op zoek naar haar eigen geluid. Letterlijk zelfs: hoe kan ze haar altstem inzetten in oude én moderne muziek. In 2009 doet ze daarom auditie bij Roomful of Teeth, een pas opgericht achtstemmig ensemble dat via andere mogelijkheden van de stem breder wil gaan dan de Europese klassieke zangtraditie. Shaw wordt toegelaten en verbaast zich over de open-mindedness van haar collega’s. Ze gaan in de leer bij onder meer keelzangers, jodelaars, Broadwaysterren, Georgische en Sardinische volkszangers en Death Metal frontmannen. Door enkel opdrachten uit te schrijven aan hedendaagse componisten, bouwen ze bovendien aan een uniek repertoire. Shaw zag haar kans en schrijft – verspreid over drie zomers tussen 2009 en 2011 – de vier delen van Partita for 8 Voices. 

Partita for 8 Voices 

Zang, gefluister, gemurmel, gezucht en spoken word dansen zich een weg in Partita for 8 Voices (21.11 met Roomful of Teeth). De eerste drie delen zijn vernoemd naar een barokdans – allemande, sarabande en courante – terwijl het laatste deel de naam van de barokke variatievorm passacaglia draagt. Shaw leent niet alleen de titels maar ook enkele kenmerken van die dansen en knipoogt zo naar de danssuites van Bach. Net zoals Bach opent Shaw haar suite met de Allemande in 4/4. Het kort-kort-lang motief dat typisch is voor deze dans vertaalt zich in de tekst “to the side” in een gepingpong tussen de zangers. De puur vocale muziek evolueert in een kakofonisch gesprek om dan een halt toegeroepen te worden door één simpel akkoord, alsof je het rumoer op Times Square in een vingerknip zou kunnen pauzeren. In baroksuites wordt een allemande doorgaans gevolgd door een courante, maar Shaw kiest voor een Sarabande in de typische 3/4 maatsoort om zo een zachte buffer voor de intensieve Courante te hebben. De intieme, woordloze dialoog tussen twee sets van vier stemmen komt in een B-sectie zonder metrum terecht tot ze met een fortissimo en Georgische buikzangtechnieken op een hoge la uitkomen. Net zoals in de barok legt Shaw de nadruk op de tweede tel in iedere maat. De Courante wordt ingeleid door gezucht en keelzang geïnspireerd op de Inuittraditie in tenor- en baspartij. Een zoetgevooisde, geneuriede versie van de hymne The Shining Shore overstemt de mannenstemmen slechts tijdelijk. De Passacaglia zet de veelzijdigheid van Roomful of Teeth nog maar eens in de verf: driemaal wordt dezelfde akkoordenreeks gezongen, driemaal in een andere zangstijl. De hoge stemmen nemen de melodie voor hun rekening, de lage gaan over in overtoonzang. Daaarna weerklinkt een tekst van Sol LeWitt in een gekabbel van gesproken stemmen, verandert die met een grote kreun in een feestelijk gejammer, en verdwijnt dan in een laatste stilte met het metaalachtige gerinkel van keelzang. 

Al in Allemande presenteert Shaw de tekstbronnen en vocale technieken die later de revue zullen passeren. In Partita combineert ze eigen tekstmateriaal met dansaanwijzingen (“to the side”), poëzie van T.S. Eliot (“the detail of the pattern is movement”) en instructies uit het conceptuele werk Wall Drawing 305 van Sol LeWitt (“twelve lines from the midpoint of each of the sides”). Ze benadert oude muziek – de danssuite - met inspiratie uit haar eigen leefwereld en liefde voor klassieke muziek, eerder dan de rebelse wil om die te deconstrueren. Het is misschien dankzij die ingesteldheid – en uiteraard dankzij de buitengewone muziek – dat Shaw in 2013 de Pulitzer Price voor muziek won. Op 30-jarige leeftijd was ze de jongste componist ooit en slechts de vijfde vrouw die de prijs won. Ze diende haar werk in om de aandacht op Roomful of Teeth te vestigen, dat het moeilijk had met shows te boeken, maar lanceerde zo haar eigen carrière als componist. Op dat moment lag haar focus nochtans op viool, was ze bij het grote publiek onbekend en had ze nog geen PhD aan een gevestigde universiteit. Het bleken geen tegenargumenten voor de jury die hun keuze verduidelijkte met: “Ze schakelt zo snel en zo gemakkelijk, terwijl elke wending zo onverwacht en zo vol vreugde is. Het gebeurt op zo'n overtuigende en samenhangende manier dat je nooit zou kunnen twijfelen aan haar gevoel voor architectuur en voorbedachte rade." 

Percussie op bloempotten, Schubert en steeldrums 

Toch schreef Shaw al voor haar Pulitzer Price composities voor andere ensembles. Het percussiekwartet Sõ Percussion mag zich als een van haar eerste ‘klanten’ rekenen dankzij Taxidermy uit 2012 waarin zelfs bloempotten bespeeld worden. “Er is iets bijzonder aan So Percussion, hun houding en hun eigenzinnige, zorgvuldige relatie tot wat ze doen, en hun bereidheid om gewoon bloempotten te spelen.”  

Bij Bozar (op 26 november) presenteren ze hun jongste album Rectangles and Circumstance en een selectie uit hun Grammy Award-winnende Let the Soil Play Its Simple Part. In het schrijfproces delen de muzikanten de verantwoordelijkheden: Shaw selecteert of schrijft een tekst, het kwartet doet hetzelfde. Shaw levert akkoorden of een melodie aan, het kwartet de percussiepartij, of vice versa. Het zal je wel opvallen, Rectangles leunt meer aan bij popmuziek dan bij klassiek, meer bij Laura Marling dan bij Monteverdi. De aantrekkingskracht van de tien songs schuilt in de gelaagdheid en het onverwachtse. Het ene moment laat je je aandacht rusten op de vertrouwde stem(men) van Shaw, het andere moment op de bassynths of instrumentale samples. To Music is een interpretatie – zeg maar cover – van Schuberts lied An die Musik, inclusief steeldrum! Afsluiten met een gedurfde ode aan een klassieke meester die met zijn lied dan weer een ode schreef aan muziek? De cirkel is rond. 

Een bibliotheek en een kruisiging 

Caroline Shaw maakt een derde en laatste stop bij Bozar aan de zijde van Gabriel Kahane, een Amerikaanse songwriter die eveneens de lijntjes tussen klassiek en pop het liefst uitgomt (op 12 maart). Hun muzikale vriendschap bracht hen tot de liedcyclus Hexagons, geïnspireerd op Jorge Luis Borges’ De bibliotheek van Babel, het raadselachtige verhaal uit 1939. In die oneindige bibliotheek kan je elk boek vinden. Ze bevat alle kennis ter wereld, geordend in zeshoekige kamers (hexagonen). Toch worden de personages er niet veel wijzer op en botsen ze op de beperkingen van hun menselijk begrip. Shaw en Kahane nodigen je uit om na te denken over de vreugde, het verdriet, de verwondering en de verbijstering die voortkomen uit een leven dat oververzadigd is met informatie. 

Nog een werk van Shaw dat dit seizoen bij Bozar te horen zal zijn is To the hands (op 29 mei). Het Vlaams Radiokoor en Il Gardellino plaatsen het werk voor strijkers en zang terecht tegenover Buxtehudes Membra Jesu Nostri, dat de lichaamsdelen van de aan het kruis genagelde Christus bezingt. In 2016 vroeg het Amerikaanse kamerkoor The Crossing aan zeven componisten om de cantates uit Buxtehudes indringende cyclus van een hedendaagse tegenhanger te voorzien. Shaw schreef zes korte koralen en verplaatst zich in de pijn van een ander. “To the Hands start in de 17e-eeuwse klankwereld van Buxtehude. Die wordt uitgebreid, gekleurd en afgebroken, terwijl de kerngedachte van het stuk geleidelijk aan in beeld komt – het lijden van zij die over de hele wereld steun zoeken, en onze rol en verantwoordelijkheid in deze wereldwijde en lokale crisis,” licht ze toe. 

Guillaume De Grieve 

Nymphes des bois - Josquin Desprez

Nimphes des bois, deesses des fontaines 
Chantres expers de toutes nations 
Changés vos voix tant cleres et haultaines 
En cris tranchans et lamentations 
Car d'Atropos les molestations 
Vostr' Ockeghem par sa rigueur attrappe 
Vray tresoir de musicque et chief d'oeuvre 
Qui de trépas désormais plus n'eschappe 
Dont grant domaige est que la terre coeuvre. 
Accoutrez vous d'habits de doeul, 
Josquin, Brumel, Pierchon, Compere, 
Et plourez grosses larmes d'œil 
Perdu avez vostre bon pere, 
Requiescat in pace.

Gij, bosnimfen en bronnimfen
meesterzangers aller landen,
maakt uw hoge en heldere stemmen
tot schrille schreeuwen en jammerklachten,
Want Atropos, de schrikwekkende satraap,
heeft uw Ockeghem gevangen in zijn val,
de ware schatbewaarder der muziek, de maestro,
de vakman, elegant van postuur, nooit bot.
Wat een slag, dat aarde hem nu dekt.

Hult u in uw rouwgewaden,
Josquin, Piersson, Brumel, Compère,
en laat uw tranen stromen:
Verloren hebt gij uw lieve vader.

Hij rust in vrede.
Amen
Gefe hen eeuwig rust, Heer,
en moge eeuwig licht over hen schijnen;
Hiuj rust in vrede
Amen.

Cant voi l’aube - Caroline Shaw

Cant voi l’aube dou jor venir,  
Nulle rien ne doi tant haïr,  
K’elle fait de moi departir  
Mon amin, cui j’ain per amors.   

Or ne hais riens tant com le jour,  
Amins, ke me depairt de vos. 

Je ne vos puis de jor veoir,  
Car trop redout l’apercevoir,  
Et se vos di trestout por voir  
K’en agait sont li enuious.   

Or ne hais riens tant come le jour,  
Amins, ke me depairt de vos. 

Quant je me gix dedens mon lit  
Et je resgairde encoste mi, 
Je n’i truis poent de mon amin,  
Se m’en plaing a fins amerous. 

Biaus dous amis, vos en ireis; 
A Deu soit vos cors comandeis.  
Por Deu vos pri, ne m’oblieis!  
Je n’ain nulle rien tant com vos. 

Or ne hais riens tant come le jour,  
Amins, ke me depairt de vos 

Wanneer ik de komst van de dageraad zie,
is er niets dat ik zo haat,
want ze dwingt me om
mijn vriend te verlaten, die ik echt liefheb.

Niets haat ik zo als de dag, mijn lief ,
die me van jou scheidt.

Ik kan je overdag niet zien,
uit angst dat we opgemerkt worden,
en dit zeg ik je oprecht:
de afgunstigen houden ons in de gaten.

Niets haat ik zo als de dag, mijn lief ,
die me van jou scheidt.

Wanneer ik in mijn bed lig
en naast me kijk,
vind ik geen spoor van mijn geliefde,
en dus klaag ik bij ware geliefden.

Mooie, lieve liefde, je zult weggaan.
Moge God over je waken.
Bij God smeek ik je, vergeet me niet!
Ik hou van niets zo veel als van jou.

Niets haat ik zo als de dag, mijn lief ,
die me van jou scheidt.

Will there be any Stars in my Crown - Caroline Shaw

I am thinking today of that beautiful land 
I shall reach when the sun goeth down 
When through wonderful grace by my Saviour I stand 
Will there be any stars in my crown.  

Will there be any stars, any stars in my crown 
When at evening the sun goeth down 
When I wake with the blest in those mansions of rest 
Will there be any stars in my crown. 

In the strength of the Lord let me labor and pray  
Let me watch as a winner of souls  
That bright stars may be mine in the glorious day  
Should there be any stars in my crown  

Will there be any stars, any stars in my crown  
When at evening the sun goeth down  
When I wake with the blest in those mansions of rest  
Will there be any stars in my crown. 

Oh, what joy it will be when his face I behold 
Living gems at his feet to lay down 
It would sweeten my bliss in the city of gold 
Should there be any stars in my crown. 

Will there be any stars, any stars in my crown 
When at evening the sun goeth down 
When I wake with the blest in those mansions of rest 
Will there be any stars in my crown...  

Ik denk vandaag aan dat prachtige land
Dat ik zal bereiken wanneer de zon ondergaat;
Wanneer ik door wonderbaarlijke genade bij mijn Redder sta,
Zullen er sterren zijn in mijn kroon?

Refrein: Zullen er sterren zijn, sterren in mijn kroon
Wanneer 's avonds de zon ondergaat?
Wanneer ik ontwaak met de gezegenden in de oorden van rust,
Zullen er sterren zijn in mijn kroon?

In de kracht van de Heer laat mij arbeiden en bidden,
Laat mij waken als een winnaar van zielen;
Opdat heldere sterren van mij mogen zijn op die glorieuze dag, 
Wanneer Zijn lof als een zeegolf rolt.

Oh, wat een vreugde zal het zijn wanneer ik Zijn gezicht aanschouw,
Levende juwelen aan Zijn voete nneer te leggen;
Het zou mijn geluk in de stad van goud zoeter maken,
Mocht er een ster zijn in mijn kroon.

And So - Caroline Shaw

Would a song by any other name 
Sound as sweet and true? 
Would all the reds be just the same 
Or violets as blue?   

If you were gone 
Would words still flow 
And would they rhyme with you? 
If you were gone 
Would I still know 
How to love, and how to grow 
And how the vowel threads through?  

And so, you say, the saying goes 
A rose is a rose is a rose is a rose 
Is a rose is a rose is a tired rhyme 
But in the verse there's always time  

Would scansion cease to mark the beats if I went away? 
Would a syllable interrupt the feet of tetrametric iambs when I am gone? 
Listen, and I will sing a tune of love and life, and of the ocean's prose 
And the poetry of a red, red rose that's nearly sprung in June   

And so, you say, the saying goes 
A rose is a rose is a rose is a rose 
Is a rose is a rose is how I'm 
Keeping track of time  

When all the seas rise high, my dear 
And rocks melt with the sun 
Will the memory of us 
Still rhyme with anyone? 
Will we still tune our violins? 
Will we still sing of roses? 
Will we exist at all, my love 
Or will we fade to stanzas of our dust 
That, I suppose, is all we were and all we'll be? 

And so, the saying, so it goes 
Depends a lot on if a rose 
Is a rose is a rose is a rose is a rose 
Is a rose is a rose is a thing sublime 
And so we stay on borrowed time 

zou een lied met een andere naam
net zo zoet en waar klinken?
zouden alle roden hetzelfde zijn
of viooltjes even blauw
als jij weg was, zouden woorden nog vloeien
en zouden ze rijmen met jou?
als jij weg was, zou ik dan nog weten
hoe lief te hebben en hoe te groeien
en hoe de klinker door de regeles geweven wordt
en zo zeggen ze gaat het gezegde
een roos is een roos is een roos is een roos is
een roos is een roos is een moe rijm
maar in het vers is er altijd tijd

zou scanderen ophouden de beats te markeren
als ik weg zou gaan
zou een lettergreep de voeten onderbreken
van tetrametrische jamben
wanneer ik weg ben
luister
en ik zal een deuntje zingen over liefde en leven, 
over het proza van de ociaan en de poëzie van een 
rode, rode, roos
die bijna bloeit in juni

en zo zeg je, gaat het gezegde
een roos is een roos is een roos is een roos
is een roos
is een roos
is hoe ik 
de tijd bijhoud.

wanneer alle zeeën hoog rijzen, mijn lief 
en de rotsen smelten met de zon
zal de herinnering aan ons
nog rijmen met iemand
zullen we nog onze violen stemmen
zullen we nog zingen over rozen
zulen we überhaupt bestaan, mijn lief,
of zullen we vervagen tot strofen van 
het stof dat, vermoed ik,
alles was wat we waren en alles wat we zullen zijn.
en dus het gezegde 'zo gaat het'.
hangt veel af van of een roos is een roos is een
roos is een roos is een roos is een roos is een
roos is een roos is een roos
is een roos is een roos is iets subliems
en zo blijven we, op geleende tijd.

“Ik kan letterlijk overal inspiratie uit halen, waardoor ik er nooit enig gebrek aan heb." 

Als je Caroline Shaw in een hokje wil plaatsen, ben je eraan voor de moeite. De Amerikaanse componist kneedt pop, jazz en klassiek tot een unieke, muzikale taal. Haar veelzijdigheid wordt breed gewaardeerd, want zowel klassieke sterren als Anne Sofie von Otter als popartiesten als Rosalía staan te trappelen om minspiet haar samen te werken. 

Je bent actief als componist, violist en zanger. Die werelden lijken constant in elkaar over te vloeien. 

Caroline Shaw: “Ik ben op zeer jonge leeftijd viool beginnen spelen en op mijn zesde maakte ik al liedjes in mijn hoofd. Toen ik elf werd, kreeg ik een muzieknotitieblok waarin ik al mijn ideeën minutieus begon neer te schrijven. Toch hield ik dat lange tijd verborgen, zelfs voor mijn vrienden met wie ik musiceerde. Ik kende geen vrouwelijke componisten, en ik dacht ook dat je musiceren en componeren niet kon combineren. Nu weet ik uiteraard beter en allicht is het daarom dat al die muzikale praktijen bij mij sterk met elkaar vervlochten zijn – ik zie ze nooit los van elkaar.” 

Je zingt in Bozar mee met liefst drie projecten. Dat moet toch wel wat inspanning vragen? 

Shaw: “Ik vind het fantastisch dat ik met mijn eigen muziek op het podium kan staan. Ik kan direct met musici in interactie gaan en leer ook van hun ideeën. Je kan dus wel stellen dat ik erg betrokken ben – ik sta allesbehalve vanaf de zijlijn mee te kijken. Het is bovendien ook superboeiend om populairdere genres de klassieke wereld binnen te brengen.” 

Verschilt de manier van componeren voor je? Ik kan me voorstellen dat een koorwerk of strijkkwartet een heel andere aanpak vereist dan een samenwerking met het percussiekwartet Sō Percussion of de singer-songwriter Gabriel Kahane. 

Shaw: “Dat klopt. Werken voor ensembles schrijf ik voornamelijk in isolatie aan mijn bureau, maar een samenwerking met Sō Percussion vraagt veel dialoog met de muzikanten. Ons nieuwe album Rectangles and Circumstance bevat geen enkel nummer dat ik helemaal zelf heb gecomponeerd. We schreven alle nummers samen. Ik ben de belangrijkste songwriter – dat wel – maar de melodieën, ritmes en harmonieën komen van alle musici die aan het album hebben meegewerkt.” 

Verloopt een samenwerking met het Spaanse popfenomeen Rosalía ook op dezelfde manier? 

Shaw: “Rosalía is een fantastische persoonlijkheid. Ze ziet zichzelf niet als componist, maar dat is ze voor mij wel. Op een bijzonder hoog niveau zelfs. In onze samenwerking beslist zij over de melodieën en structuren, en ik weef er vervolgens de koorfragmenten in door. Het is een evenwichtige samenwerking, zonder dat een van ons de controle heeft." 

Waar haal je de meeste inspiratie als componist? 

Shaw: “Ik kan letterlijk overal inspiratie uit halen, waardoor ik er nooit enig gebrek aan heb. (lacht) Voor mijn strijkkwartet The Evergreen liet ik me bijvoorbeeld inspireren door een boom in een Canadees woud. Toen ik naar de boom keek, kwamen er verschillende melodische ideeën en geluiden in me op. Klassieke muziek is evenzeer een grote inspiratiebron. Ik heb een bijzonder lange playlist met vooral oude muziek. Momenteel ben ik weer geobsedeerd door Das Wohltemperierte Klavier van Johann Sebastian Bach. De kleinste harmonische verschuiving in een van de miniaturen kan al het fundamentele element zijn voor een nieuwe compositie.” 

Heb je een favoriet klassiek muziekwerk? 

Shaw: “Dat verandert constant, als ik eerlijk ben. Het afgelopen jaar was ‘An die Musik’ van Schubert misschien wel mijn favoriet. De laatste track op Rectangles and Circumstance is een arrangement van dat lied. Schuberts akkoordprogressies zijn zo bijzonder, zo magisch, alsof er een wereld van emotie in vervat zit. Mozarts Die Zauberflöte was ook lang een obsessie, maar momenteel kan ik er zelfs niet meer naar luisteren. (lacht) Het heeft iets te lang op repeat gestaan.” 

Je schrijft veel voor stem en strijkers. Zijn dat ook de instrumenten die je het meest na aan het hart liggen? 

Shaw: "Ik heb een nauwe band met snaarinstrumenten en ik schrijf daarom ook érg graag voor strijkkwartet. Er is een prachtig repertoire voor die bezetting. Het is ook echt wel bijzonder verrijkend om voor vier strijkers te schrijven die goed op elkaar zijn ingespeeld. Met een orkest heb je natuurlijk meer mogelijkheden op het gebied van instrumentcombinaties en klankkleuren, maar ik vind het constructieproces, waarbij elk element helemaal juist in de structuur moet zitten, daar soms minder oprecht. Maar het persoonlijkste instrument is misschien wel de stem, omdat mijn expressiemogelijkheden daarmee oneindig zijn.” 

Met welke projecten ben je nu bezig? 

Shaw: “Ik ben met veel te veel projecten bezig! Soms kijk ik al reikhalzend uit naar mijn pensioen. Een van mijn grootste uitdagingen voor de komende jaren is een opera voor de Deutsche Oper in Berlijn, niettegenstaande ik had gezegd dat ik geen opera meer zou doen. Daarnaast heb ik verschillende compositieopdrachten en werk ik met mijn partner Danni Lee verder aan onze popband Ringdown. Als grootste droom zou ik heel graag nog een project met Rosalía doen. En als het eens niet over muziek moet gaan, zou ik graag meer tijd besteden aan de bloemen in mijn tuin.” 

Je treedt voor het eerst op in Brussel. Ken je de stad een beetje?  

Shaw: “Toen ik 22 was, heb ik enkele maanden in Brussel verbleven en ik was verliefd op de stad. Ik ben toen uiteraard ook enkele keren Bozar bezocht, en dat is echt wel een bijzondere plek. Ik kijk er enorm naar uit dat mijn muziek in dat iconisch gebouw zal weerklinken.” 

Maarten Sterckx 

Caroline Shaw behoort vandaag tot een van de meest invloedrijke componisten in de hedendaagse klassieke muziek, waarin ze barokmuziek, pop en modernistische muziek tot een eigenzinnig geheeld smeedt. Bozar wijdt dit seizoen een portret aan haar, waarin haar strijkkwartetten, vocale werk, percussiewerk en liefde voor oude muziek belicht worden. Drie keer zakt ze zelf naar Brussel af en speelt ze met Kamus Quartet, Sõ Percussion en Gabriel Kahane. Ook Roomful of Teeth, Belgian National Orchestra, Il Gardellino en Vlaams Radiokoor voeren haar werk uit.  

Belgian National Orchestra, Halls & Ferrández 
8 Nov.'24 - 20:00 – Henry Le Boeuf Hall, Bozar 

Roomful of Teeth 
21 Nov.'24 - 20:00 – Henry Le Boeuf Hall, Bozar 

Meet the Artist: Caroline Shaw  
25 Nov.'24 - 19:30 - Terarken, Bozar 

Caroline Shaw & Sõ Percussion 
26 Nov.'24 - 20:00 - Henry Le Boeuf Hall, Bozar 

Caroline Shaw & Gabriel Kahane 
12 Maa.'25 - 20:30 – Terarken, Bozar 

Il Gardellino & Vlaams Radiokoor 
29 Mei'25 - 20:00 - Church of St. James on Coudenberg 

Bozar Maecenas

Prince et Princesse de Chimay • Barones Michèle Galle-Sioen • Monsieur et Madame Laurent Legein • Madame Heike Müller • Monsieur et Madame Dominique Peninon • Monsieur et Madame Antoine Winckler • Chevalier Godefroid de Wouters d'Oplinter 

Bozar Honorary Patrons

Comte Etienne Davignon • Madame Léo Goldschmidt

Bozar Patrons

Monsieur et Madame Charles Adriaenssen • Madame Marie-Louise Angenent • Comtesse Laurence d'Aramon • Comte Gabriel Armand • Monsieur Jean-François Bellis • Baron et Baronne Berghmans • Monsieur Tony Bernard • De heer Stefaan Bettens • Monsieur Philippe Bioul • Mevrouw Roger Blanpain-Bruggeman • Madame Laurette Blondeel • Comte et Comtesse Boël • Monsieur et Madame Thierry Bouckaert • Madame Anny Cailloux • Madame Valérie Cardon de Lichtbuer • Madame Catherine Carniaux • Monsieur Jim Cloos et Madame Véronique Arnault • Mevrouw Chris Cooleman • Monsieur et Madame Jean Courtin • De heer en mevrouw Géry Daeninck • Monsieur et Madame Denis Dalibot • Madame Bernard Darty • Monsieur Jimmy Davignon • De heer en mevrouw Philippe De Baere • De heer Frederic Depoortere en mevrouw Ingrid Rossi • Monsieur Patrick Derom • Madame Louise Descamps • De heer Bernard Dubois • Mevrouw Sylvie Dubois • Madame Dominique Eickhoff • Baron et Baronne William Frère • De heer Frederick Gordts • Comte et Comtesse Bernard de Grunne • Madame Nathalie Guiot • De heer en mevrouw Philippe Haspeslagh - Van den Poel • Madame Susanne Hinrichs et Monsieur Peter Klein • Monsieur Jean-Pierre Hoa • De heer Xavier Hufkens • Madame Bonno H. Hylkema • Madame Fernand Jacquet • Baron Edouard Janssen • Madame Elisabeth Jongen • Monsieur et Madame Jean-Louis Joris • Monsieur et Madame Adnan Kandyoti • Monsieur et Madame Claude Kandyoti •  Monsieur Sander Kashiva • Monsieur Sam Kestens • Monsieur et Madame Klaus Körner • Madame Marleen Lammerant • Monsieur Pierre Lebeau • Baron Andreas de Leenheer ✝ • Monsieur et Madame François Legein • Madame Gérald Leprince Jungbluth • Monsieur Xavier Letizia • De heer en mevrouw Thomas Leysen • Monsieur Bruno van Lierde • Madame Florence Lippens • Monsieur et Madame Clive Llewellyn • Monsieur et Madame Thierry Lorang • Madame Olga Machiels-Osterrieth • De heer Peter Maenhout • De heer en mevrouw Jean-Pierre en Ine Mariën • De heer en mevrouw Frederic Martens • Monsieur Yves-Loïc Martin • Monsieur et Madame Dominique Mathieu-Defforey • Madame Luc Mikolajczak • De heer en mevrouw Frank Monstrey • Madame Philippine de Montalembert • Madame Nelson • Monsieur Laurent Pampfer • Famille Philippson • Monsieur Gérard Philippson • Madame Jean Pelfrène-Piqueray • Madame Marie-Caroline Plaquet • Madame Lucia Recalde Langarica • Madame Hermine Rédélé-Siegrist • Monsieur Bernard Respaut • Madame Fabienne Richard • Madame Elisabetta Righini • Monsieur et Madame Frédéric Samama • Monsieur Grégoire Schöller • Monsieur et Madame Philippe Schöller • Monsieur et Madame Hans C. Schwab • Monsieur et Madame Tommaso Setari • Madame Gaëlle Siegrist-Mendelssohn • Monsieur et Madame Olivier Solanet • Monsieur Eric Speeckaert • Monsieur Jean-Charles Speeckaert • Vicomte Philippe de Spoelberch et Madame Daphné Lippitt • Madame Anne-Véronique Stainier • De heer Karl Stas • Monsieur et Madame Philippe Stoclet • De heer en mevrouw Coen Teulings • Messieurs Oliver Toegemann et Bernard Slegten • Monsieur et Madame Philippe Tournay • Monsieur Jean-Christophe Troussel • Monsieur et Madame Xavier Van Campenhout • Mevrouw Yung Shin Van Der Sype • Mevrouw Barbara Van Der Wee en de heer Paul Lievevrouw • De heer Koen Van Loo • De heer en mevrouw Anton Van Rossum • Monsieur et Madame Guy Viellevigne • De heer Johan Van Wassenhove • Monsieur et Madame Michel Wajs-Goldschmidt • Monsieur et Madame Albert Wastiaux • Monsieur Luc Willame • Monsieur Robert Willocx ✝ • Monsieur et Madame Bernard Woronoff • Monsieur et Madame Jacques Zucker • Zita, maison d'art et d'âme

Bozar Circle

Monsieur et Madame Paul Bosmans • Monsieur et Madame Paul De Groote • De heer Stefaan Sonck Thiebaut • Madame France Soubeyran • De heer en mevrouw Remi en Evelyne Van Den Broeck

Bozar Young Circle

Mademoiselle Floriana André • Docteur Amine Benyakoub • Mevrouw Sofie Bouckenooghe • Monsieur Matteo Cervi • Monsieur Rodolphe Dulait • Monsieur Avi Goldstein • Monsieur Rodolphe Dulait • Monsieur et Madame Melhan-Gam • Dokter Bram Peeters • Monsieur Lucas Van Molle • Monsieur et Madame Clément et Caroline Vey-Werny • Madame Cory Zhang

En onze Leden die anoniem wensen te blijven