Belgian National Orchestra, Schønwandt & Beilman

Michael Schønwandt zijn relatie met de stad Brussel dateert van in de jaren 1980: hij was toen enkele jaren lang eerste gastdirigent van de Muntschouwburg. In 1990 maakte hij zijn debuut bij het Belgian National Orchestra en na vele concerten als gastdirigent werd hij vorig seizoen benoemd als geassocieerd dirigent van het orkest. Buiten België staat Michael Schønwandt bekend als de man die maar liefst 11 jaar lang aan het roer van het Deens Koninklijk Orkest stond (het orkest van de opera van Kopenhagen). Daarnaast leidde hij ook het Berlijnse Sinfonie-Orchester, de Nederlandse Radio Kamer Filharmonie, de Beethovenhalle Bonn en als chef-dirigent van 2015 tot 2021 de opera van Montpellier.

Benjamin Beilman is een van de leidende violisten van zijn generatie. Hij heeft internationale lof ontvangen voor zijn gepassioneerde uitvoeringen en diepe, rijke toon, die The New York Times beschreef als « krachtig met een glimp van geweld », en The Strad als « pure poëzie ». Le Monde noemde hem « een prodigieus artiest die het talent van uiterste geluidsperfectie combineert met een diepe, delicate, intense, opborrelende gevoeligheid ».

Het seizoen 2024/25 van Benjamin omvat een terugkeer naar de Antwerp Symphony voor Korngold met Roderick Cox, en naar de Hamburger Symphoniker voor Bruch met Ha-Na Chang in de Laeiszhalle. Hij maakt ook zijn debuut bij het Belgian National Orchestra, waar hij opnieuw samenwerkt met Michael Schønwandt voor een uitvoering van het Stravinsky-concerto, en met het Tokyo Metropolitan Symphony voor Korngold. In de VS omvat zijn programma een terugkeer naar het Cincinnati Symphony voor Saint-Saëns' Vioolconcerto nr. 3 met Ramón Tebar, en een recital tour met Steven Osborne.

Het afgelopen seizoen omvatte Benjamin's abonnementsdebuut met het Chicago Symphony onder Semyon Bychkov, en zes weken van optredens in Europa, waaronder concerten met het SWR Symphonieorchester Stuttgart onder Elim Chan, een terugkeer naar de Kölner Philharmonie met de Deutsche Radio Philharmonie Saarbrücken, en optredens op het Grafenegg Festival, het Festspielhaus St. Pölten, en de Musikverein in Wenen met het Tonkünstler Orkest en Tabita Berglund. Hij keerde ook terug om het London Chamber Orchestra te dirigeren, en herenigde zich met Ryan Bancroft voor zijn debuut met het BBC National Orchestra of Wales. In de VS omvatten zijn optredens zijn debuut met het St. Louis Symphony onder Cristian Macelaru, evenals terugkeer naar het Minnesota Orchestra met Elim Chan.

In voorgaande seizoenen speelde Benjamin met veel grote orkesten wereldwijd, waaronder het Chicago Symphony, het Philadelphia Orchestra, het San Francisco Symphony, het Rotterdam Philharmonic, het London Philharmonic, het Trondheim Symphony, het Oslo Philharmonic, het Taipei Symphony, het Frankfurt Radio Symphony, het Zurich Tonhalle, het Sydney Symphony en het Houston Symphony. Hij heeft ook veel getoerd in Australië met recitals onder Musica Aviva, en in 2022 werd hij een van de jongste artiesten die benoemd werd aan de faculteit van het Curtis Institute of Music.

In de laatste seizoenen heeft Beilman zich ingezet voor hedendaagse muziek, met nieuwe werken die voor hem zijn geschreven door Frederic Rzewski (gecommitteerd door Music Accord) en Gabriella Smith (gecommitteerd door het Schubert Club in St. Paul en het San Francisco Conservatory of Music). Hij heeft ook meerdere keren Jennifer Higdon’s Vioolconcerto uitgevoerd, en het concerto van Thomas Larcher opgenomen met Hannu Lintu en het Tonkünstler Orkest, evenals de wereldpremière van het Vioolconcerto van Chris Rogerson (“The Little Prince”) met het Kansas City Symphony en Gemma New.

Onder de dirigenten met wie hij werkt zijn Yannick Nézet-Séguin, Cristian Măcelaru, Lahav Shani, Krzysztof Urbański, Ryan Bancroft, Matthias Pintscher, Gemma New, Karina Canellakis, Jonathon Heyward, Juraj Valčuha, Han-Na Chang, Elim Chan, Roderick Cox, Rafael Payare, Osmo Vänskä en Giancarlo Guerrero.

Beilman studeerde aan het Curtis Institute of Music bij Ida Kavafian en Pamela Frank, en bij Christian Tetzlaff aan de Kronberg Academy. Hij ontving vele prestigieuze onderscheidingen, waaronder de Borletti-Buitoni Trust Fellowship, de Avery Fisher Career Grant en de London Music Masters Award.

Hij heeft ook werken van Stravinsky, Janáček en Schubert opgenomen voor Warner Classics. Hij speelt met de ex-Balaković F. X. Tourte strijkstok (ca. 1820), en een « Ysaÿe » Guarneri del Gesù uit 1740, genereus in bruikleen gegeven door de Nippon Music Foundation.

Het Belgian National Orchestra, dat werd opgericht in 1936, is de geprivilegieerde partner van Bozar. Het orkest staat sinds september 2022 onder leiding van chef-dirigent Antony Hermus, met Roberto González-Monjas als gastdirigent en Michael Schønwandt als geassocieerd dirigent. Het Belgian National Orchestra treedt op met solisten van wereldformaat als Hilary Hahn, Christian Tetzlaff, Thomas Hampson, Aleksandra Kurzak, Leif Ove Andsnes, Víkingur Ólafsson, Sergey Khachatryan en Truls Mørk. Verder investeert het Belgian National Orchestra in de toekomstige generatie luisteraars en deinst het niet terug voor vernieuwende projecten, zoals met pop-rock-artiest Ozark Henry en recent met Stromae voor zijn laatste album Multitude. Het Belgian National Orchestra wordt ondersteund door de Nationale Loterij en de Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid via Casa Kafka Pictures.