- The National kan niet zonder hem
We beginnen met het meest voor de hand liggende: het grote publiek kent Bryce Dessner als gitarist bij The National. Dessner ging in 2001 zijn tweelingbroer Aaron achterna in de Amerikaanse indierockband. Ze stonden als headliner op de grootste festivals, scoorden 167 miljoen streams voor het introspectieve I Need My Girl en lanceerden al tien studioalbums. Bryce groeide als muzikant en componist met het viertal mee en schreef uiteindelijk ook zelf strijkarrangementen, zoals het sluipende slot van This is the Last Time.
- Hij kan niet zonder hedendaags klassiek
“Al voor The National was ik veel bezig met hedendaagse klassieke muziek,” vertelt Dessner. Toch verschijnt pas in 2013 een opname van zijn muziek dankzij de gelauwerde samenwerking met Kronos Quartet. “Schrijven voor een strijkkwartet is anders: in plaats van een schets die nog bijgewerkt moet worden, ontwerp je bij het componeren van klassieke muziek al meteen het hele gebouw, elk idee moet grondig uitgewerkt worden.” Een jaar later volgen de symfonische suite St. Caroline by The Sea (op 24 november bij Bozar), een pianoconcerto opgedragen aan Alice Sara Ott (ook op 24 november) en tal van filmscores.
In plaats van een schets die nog bijgewerkt moet worden, ontwerp je bij het componeren van klassieke muziek al meteen het hele gebouw.
- Hij ziet Steve Reich als een vaderfiguur
De grootste invloed op Dessner? Niet de alternatieve rock uit de jaren tachtig, niet de jazz die zijn vader speelde, maar Electric Counterpoint van Steve Reich uit 1987. Een ontmoeting met Reich als jonge twintiger stuurde Dessner op weg. Vooral zijn open geest en de irrelevantie van genres gaven de richting aan. “Het is moeilijk om zijn unieke positie in de moderne muziek te benadrukken. Hij is even invloedrijk in de elektronische en rockwereld als in de hedendaagse klassieke sfeer.” Ook bij Dessner sluipen minimalistisch gitaarspel in zijn ‘rockmuziek’ en popstructuren in zijn ‘klassiek’ werk. Reich is op zijn beurt ook vol lof over Dessner, schrijft hem compositieopdrachten uit en beschouwt hem als “een belangrijke stem uit zijn generatie.”
- Hij is fan van de muziekkeuzes van Bozar
Moest Dessner in Brussel wonen, zouden we durven gokken dat Bozar een vaste stek zou zijn. In het muziekprogramma van ‘24-’25 vinden we muzikanten naar zijn hart terug, waaronder het eerder vermelde Kronos Quartet. Dessner schreef verder muziek voor zowel Sõ Percussion (Music For Wood and Strings, 2013) als Amsterdam Sinfonietta (Lachrimae, 2012), Gustavo Dudamel dirigeerde de première van Quilting en Roomful of Teeth featuret in het oratorium Triptych.
Het zou tekort doen om te zeggen dat Dessner elementen uit verschillende genres combineert tot één stem. Hij heeft een veelheid aan stemmen.
- Zijn contactenlijst is gigantisch
Zonder GDPR-overtredingen te begaan, is een blik in de contactenlijst van Dessner de moeite waard. Via The National ontstonden samenwerkingen met Taylor Swift en Sufjan Stevens, maar ook in meer ‘klassieke’ middens staat Dessner bij favoriete contacten. Barbican Centre, Muziekgebouw Eindhoven en de Metropolitan nodigden hem uit voor residenties, Los Angeles Philharmonic trok aan zijn mouw en binnenkort staat hij voor het eerst naast Brussels Philharmonic bij Bozar op 24 november. Een dag later stelt hij een knappe gastenlijst op voor An Evening with Bryce Dessner: zangeres en echtgenote Mina Tindle, This is the Kit en Quatuor Zaïde. In het all-star collectief Dream House Quartet – Dessner, de zussen Labèque en David Chalmin – speelt hij tenslotte werk van Reich, Radiohead en Glass.
Bryce Dessner speelt op 23 november (Dream House Quartet) en 24 november (Brussels Philharmonic + Alice Sara Ott) in de Henry Le Bœufzaal, en op 30 november in de Terarkenzaal (An Evening with Bryce Dessner). In samenwerking met Ars Musica.
