‘Symfonieorkest en koor van de Munt’

“Vaag en precies, mysterieus en helder als de blik van een kind, afwezig en present als een zomernacht...” – met de Franse filosoof Vladimir Jankélévitch zouden we kunnen zeggen dat Fauré’s muzikale taal, in de kentering tussen twee tijdperken, niet in woorden vast te leggen is. Fauré, die een voorliefde had voor de Oudheid, kreeg na jaren zoeken eindelijk een geschikt libretto aangereikt door sopraan Lucienne Bréval. In Pénélope, geïnspireerd door Odysseus’ terugkeer naar huis in Homeros’ Odyssea, horen we de rijpe Fauré op het hoogtepunt van zijn kunst. De aanduiding ‘poème lyrique’ en de doorleefde sopraanpartij tonen dat het de componist ging om het innerlijke drama van Pénélope – “Ik heb hem nog zoveel liefde te geven”. Deze schildering van de echtelijke liefde is Fauré’s enige opera en meteen ook zijn ultieme meesterwerk. Daarover laten dirigent Michel Plasson, specialist van het Franse repertoire, en sopraan Anna Caterina Antonacci geen twijfel bestaan.