‘SIGNALEN UIT CUBA’

Elk van hen heeft de limieten van het esthetisch en ethisch compromis teruggedrongen, samen met andere actoren, opdat de vrouw in Cuba vandaag meer vrij en meer verwezenlijkt kan zijn. En allen hebben de daad van het scheppen opgenomen in de volledige menselijke dimensie, door het zich eigen maken van de tegenstellingen, de bedenkingen en de dynamiek van de Cubaanse maatschappij in het bijzonder en de globale omstandigheden in het algemeen.

Sommigen deden het doorheen meer poëtische, intieme, spirituele en existentiële benaderingen, andere vanuit filosofische, politieke, sociale en historische overwegingen. Allen groeiden van inspirerende muzes tot protagonisten van de scheppende daad.

Sinds de jaren '80 tot vandaag zijn alle generaties vertegenwoordigd door vrouwelijke kunstenaars, en vele van deze die in deze tentoonstelling werken voorstellen, zijn, zonder hun vrouwelijke intuïtie te vergeten, van de besten onder hen, zoniet onder allen, man of vrouw. Antonio Vidal, een meester in het abstracte expressionisme, vertelde mij: “Ñica – een gesprek over Eiriz – is de grootste onder ons”, en voegde hieraan toe: “Ik zeg wel de beste kunstenaar, vanuit de machistische logica, en niet de beste kunstenares.” Anders gezegd, zij is niet de beste als vrouw, maar immens als kunstenaar. En ik denk dat dit het voorstellen van deze vrouwelijke signalen uit het Cuba van vandaag verantwoordt.

Sachie Hernández Machín
Havana, 13 februari 2016