‘Misschien Marieke’

Met de monoloog Misschien Marieke stappen we in het hoofd en de wereld van een pas bevallen jonge vrouw die op het punt staat de allerbelangrijkste beslissing in haar leven te nemen. “Ik heb haar te pletter gedacht”, zegt de moeder. “Kapot gedroomd. Maar nog steeds zit ze daar, klein en veilig, niet kapot te krijgen. Een meisje. Het is een meisje en ze zeggen dat ze op mij lijkt. Ik lijk op mijn vader, niet op mijn moeder.  Als ik heel goed kijk. In slecht licht. Dan zie ik dat.  Dan zie ik mijn vader, diep in mijn gezicht.”
Lieve Blancquaert en Greet Jacobs schreven een theaterstuk over een moeder die haar kind afstaat.
“Misschien Marieke is een nieuwe moeder en kind: met beide voeten in de volkse klei van de Gentse school, maar ook zo documentair gevoed dat alle clichés over armoede overspeeld worden voor diep begrip. […] Er zijn voor minder stukken uitgeroepen tot machtige tragedies. Deze verdient een speelreeks tot ver voorbij de verkiezingen.” (Wouter Hillaert – De Standaard)