‘Dagboek van een leeg bed’

Ieder van ons houdt bewust of onbewust een mentaal dagboek bij: herinneringen, dromen, gevoelens, maar evengoed geuren of klanken. Al twintig jaar verzamelt Mokhallad Rasem persoonlijke notities, die de grondslag vormen van dit lange spreekgedicht. Met op scène alleen maar een leeg bed op een vloer van papier en foto’s, vertelt hij zijn levensverhaal dat in 1981 begon in Bagdad. Naar eigen zeggen is dat leven niet interessanter dan dat van gelijk wie, maar gunt het ons wel een blik op gedachten en gevoelens die universeel herkenbaar zijn.

“Verwacht geen documentair verhaal of commentaar op politieke situaties, maar een reis door de metaforen van de Arabische taal”, dixit Mokhallad Rasem.