Remember to turn down the brightness and mute your phone.
Antwerp Symphony Orchestra, Van Zweden & Soltani
16 Mei'24
- 20:00
Henry Le Boeufzaal
Nina Shekhar (1995)
Lumina (2020)
Pjotr Tsjaikovski (1840-1893)
Variaties op een Rococo-thema, op. 33 (versie Fitzenhagen, 1876)
- Moderato assai quasi Andante – Thema: Moderato semplice
- Var. I: Tempo della Thema
- Var. II: Tempo della Thema
- Var. III: Andante
- Var. IV: Allegro vivo
- Var. V: Andante grazioso
- Var. VI: Andante
- Var. VII: Andante sostenuto
- Var. VIII & Coda: Allegro moderato con anima
pauze
Anton Bruckner (1824-1896)
Symfonie nr. 7 in E (1885)
- Allegro moderato
- Adagio: sehr feierlich und sehr langsam
- Scherzo: sehr schnell - Trio: etwas langsamer
- Finale: bewegt, doch nicht schnell
duur: +/- 2u
Lumina
Project 19
In 2019 brak de veelbelovende Amerikaanse componiste Nina Shekhar door, toen ze een compositieopdracht kreeg van de New York Philharmonic. Die opdracht kaderde binnen het Project 19, ter ere van 100 jaar vrouwelijk stemrecht, waarbij 19 vrouwelijke componisten door het wereldwijde toporkest voor het voetlicht werden gebracht. Shekhars Lumina werd een jaar later in première gebracht door Jaap van Zweden, de bezieler van het project. Nina Shekhar bewandelt een merkwaardig parcours: in haar geboortestad Michigan combineerde ze haar studies voor bio-ingenieur met compositiestudies. Inmiddels werkt ze aan haar PhD voor compositie aan de prestigieuze Princeton University. Dat eigenzinnige traject wierp inmiddels zijn vruchten af: beschreven als "scherp en meeslepend" (New York Times), "levendig" (Washington Post), en met "verrassingen en verrukkingen in overvloed" (LA Times), werd haar muziek uitgevoerd door toonaangevende orkesten waaronder (naast de New York Philharmonic) het LA Philharmonic, New World Symphony, Chamber Music Society of Lincoln Center en het Minnesota Orchestra. Shekhar mocht de afgelopen vijf jaren eveneens de Rudolf Nissim Prize, twee ASCAP Morton Gould Young Composer Awards en de ASCAP Foundation Leonard Bernstein Award in ontvangst nemen.
Sonische wolken
het fascinerende Lumina, dat Jaap van Zweden inmiddels over heel de wereld met zich meeneemt, verkent Shekhar het spectrum van licht en donker, en dan vooral alle grijstinten tussen de extremen. Met snelle contrasten tussen heldere, scherpe klankkleuren enerzijds, en dense texturen en donkere harmonieën anderzijds, speelt de componiste en spel met schaduwen en perspectieven. Om een dergelijk contrastrijk spectrum te verkrijgen, maakt Shekhar gebruik van microtonen, of piepkleine toonsafstanden die in de traditionele Westerse muziek nagenoeg niet worden gebruikt. Zo ontstaan dichte klankwolken die Shekhar voortdurend manipuleert, en die ze gradueel vervormt tot verschillende tinten van eenzelfde kleur. De versieringen die de houtblazers aan die klankwolken toevoegen, doen denken aan de traditionele Hindoestaanse muziek uit India, waar Nina Shekhar haar roots heeft. Een ander cultureel topos dat Shekhar haar muziek binnenbrengt, is de rol van de stilte en de idee dat luisteren de basis vormt voor vertrouwen en verbinding. De coronapandemie die wereldwijd losbarstte na het afwerken van Lumina versterkte die betekenis, en deed Shekhar haar eigen werk begrijpen als een baken van hoop en een pleidooi voor wederzijds begrip.
Rococovariaties
Lofzang op de cello
Peter Iljitsj Tsjajkovski schreef de negendelige reeks variaties voor Wilhelm Fitzenhagen, die ook de première van het werk speelde in 1877. Het thema dat de variaties verbindt, modelleerde de componist naar de stijl van zijn grootste voorbeeld Mozart. Met een vergelijkbare elegantie en finesse, kenmerkend voor de rococo-periode, spreidt Tsjajkovski de mogelijkheden van het solo-instrument tentoon. Opvallend hierbij is de bescheiden rol die hij het orkest toebedeelt: zonder koperblazers en slagwerk heeft het orkest niet de dense sonoriteit die Tsjajkovski karakteriseert, en bovendien beperkt de componist ook het aantal orkestrale interventies. Het resultaat is een veelkleurige lofzang op de cello, die hiervoor inderdaad alle ruimte krijgt. De moeilijkheid van dit feestelijk bravourestuk ligt in het voortdurende gebruik van de duimposities, waarbij de solist zich haast blindelings en zonder houvast doorheen de hoogste registers van zijn instrument moet zien te manoeuvreren.
Thema en variaties
Na een korte introductie door het orkest komt de cello binnen met het hoofdthema, in alle eenvoud gebracht. In de eerste variatie huppelt de cello rondom dat thema in vrolijke triolen. Het tempo wordt aanzienlijk opgedreven in de tweede variatie, die meteen ook de overgang maakt naar het warme derde luik. De vierde variatie daagt de solist uit met geraffineerd en virtuoos passagespel, en ook het orkest wordt tot het uiterste gedreven. De storm gaat enigszins liggen in de vijfde variatie, die met een lange triller verbonden wordt aan de uitgebreide solo-cadenza die het hart vormt van het werk. In de passionele zesde variatie, in een mineurtoonaard, slaat de schertsende sfeer om en laat de solist zich van zijn meest lyrische kant horen. In de zevende variatie wordt stilaan de eindsprint voorbereid. De lichtvoetige slotvariatie gaat naadloos over in een coda waarin solist en orkest terugblikken op eerdere variaties in een stijl die misschien voor het eerst meer naar Tsjajkovski ruikt dan naar Mozart. De virtuositeit van de cellist die hier ingebed wordt in een transparante en haast lichtvoetige orkestpartituur maakt van deze Rococovariaties een absolute lieveling van het publiek.
Symfonie nr. 7
Wagneriaan
De muziek van Anton Bruckner valt nauwelijks te begrijpen zonder de impact die de figuur van Richard Wagner had op de Oostenrijkse componist. Van alle Wagnerianen was Bruckner wellicht de meest toegewijde. Eerder had Bruckner zijn Derde symfonie in alle eerbied opgedragen aan Wagner. Bruckner schonk ook bijzonder veel aandacht aan de muziek van Franz Liszt, de andere vernieuwer van de Neudeutsche Schule, met wie hij overigens een sterk katholieke inslag deelde. Ondanks een ideologische en muzikale verwantschap met Wagner en Liszt stond Bruckner aanvankelijk niet meteen bekend als een grote vernieuwer. Zijn symfonieën stootten op veel onbegrip bij het publiek, dat zijn hantering van ogenschijnlijk klassieke vormpatronen niet kon rijmen met de complexiteit van zijn harmonische taal. Ook met de overweldigende esthetische impact en met het erg gesubjectiveerde karakter van zijn symfonieën was het publiek nog niet vertrouwd. Vooral de scherpe pen van de notoire Weense criticus Eduard Hanslick, wiens aversie voor Bruckner zo bekend was als zijn voorkeur voor Brahms, stelde de muzikale doorbraak van Bruckner aanzienlijk uit.
Leitmotiv
Echte vernieuwing ligt bij Bruckner dan ook niet aan de oppervlakte. Bruckners muzikale verwantschap met Wagner kan men pas ten volle begrijpen vanuit een inzicht in de geraffineerde thematische ontwikkeling van zijn symfonieën. Enkele motieven vormen de rode draad doorheen een hele symfonie en ondergaan doorheen de vier delen van het werk verschillende veranderingen. Op een erg subtiele manier herleidt Bruckner elk motief tot een soort melodische, ritmische of harmonische essentie. Doorheen de delen van de symfonie krijgen deze kernmotieven steeds verschillende karakters. Met deze doorgedreven verwerking van een beperkt motivisch arsenaal weet Bruckner zo een vorm van abstracte betekenis te genereren binnen een symfonie. In die zin kan men Bruckners thematische en motivische doorwerkingstechniek vergelijken met Wagners techniek van de Leitmotiven: de transformaties van een bepaald motief vormen op zich een narratief verloop met louter instrumentale middelen. De verwantschap tussen Wagner en Bruckner speelt zich met andere woorden niet louter af op een muzikaaltechnisch niveau: het verlangen naar transcendente betekenisvorming aan de hand van zuiver muzikale middelen is een mystieke gedachte die de kern vormt van Wagners en Bruckners gedeelde muziekesthetica.
Sleutelwerk
Tijdens de jaren 1880 kreeg Bruckner stilaan de erkenning die hem toekwam. De voornaamste sleutel tot die steile opmars was zijn Zevende symfonie, die op 30 december 1884 in Leipzig in première ging. Hans Richter sprak na het dirigeren van de symfonie in Wenen (op 21 maart 1886) van “een radicale ommekeer tegenover Bruckner, van de kant van het hele Weense klimaat”. Bovendien is Bruckners Zevende symfonie zijn eerste die niet in verschillende versies bestaat, wat duidelijk wijst op een algemeen positieve reactie van het publiek. Bruckner componeerde het werk tussen de jaren 1881 en 1883. Net als zijn vorige symfonieën werd de Zevende volledig in de geest van Wagners muziek geschreven: de bijzonder kleurrijke orkestratie roept een Wagneriaanse sfeer op, en de melodische structuur en de motievenwereld van Wagners Ring-cyclus springen meteen in het oog. Dat Bruckner het werk opdroeg aan Ludwig II, Wagners fanatieke beschermheer, valt wellicht niet aan het toeval toe te schrijven.
Ex nihilo
Nagenoeg elke symfonie van Bruckner begint ex nihilo, en zo ook de Zevende. Het uitzonderlijk lange openingsthema dat de celli aandragen, nu eens ondersteund door de hoorns, dan weer door de houtblazers, verbergt ondanks de schijnbare eenvoud een buitengewone harmonische finesse. Heel Bruckneriaans is het gebruik van drie thema’s (in plaats van twee) in de expositie, die hij op een ingenieuze contrapuntische wijze met elkaar in verband brengt. Zijn harmonische rijkdom kan enkel met die van Wagner vergeleken worden. Vanuit zijn opleiding als organist zocht Bruckner steeds nieuwe klankkleuren op in het orkest, vergelijkbaar met het gebruik van registers op een orgel. Als in een veelkleurige caleidoscoop wisselt Bruckner klankblokken op een dynamische manier met elkaar af en geeft hij een eigen creatieve invulling aan de klassieke vormstructuren.
Wagnertuba
Bruckner vatte zijn Zevende symfonie expliciet op als een eerbetoon aan Wagner, wiens muziekdrama Parsifal hij in Bayreuth met veel bewondering had bijgewoond. Op 14 februari 1883 vernam Bruckner het overlijden van zijn vriend en geestesverwant; voor hem was dit de bevestiging van wat hij naar eigen zeggen reeds had voorvoeld toen hij begon met componeren van zijn Zevende. Het adagio van de symfonie, dat hij meteen na het overlijdensbericht componeerde, is dan ook volledig bedoeld als liefdevolle hommage aan de overleden ‘Meister aller Meister’. De toevoeging van vier wagnertuba’s, in dit adagio voor het eerst te horen in een symfonie, hult deze tweede beweging volledig in een ingetogen sfeer en maakt het muzikale eerbetoon aan Wagner compleet. De dramatische cymbaalslag waarmee dit adagio zijn climax bereikt, symboliseert het moment van Wagners dood.
Cyclisch
Het forse scherzo van de symfonie bestaat uit enkele eenvoudige motivische cellen die op een bijna opzwepende manier het orkest rond gaan. Opnieuw is hier het openingsthema van de symfonie herkenbaar, herleid tot een enkel interval. Het centrale trio van het scherzo presenteert dan weer een pastorale sfeer als aangename adempauze in de orkestrale storm. In de finale van de Zevende symfonie brengt Bruckner net als in het openingsdeel drie thema’s ten gehore die sterk in identiteit verschillen. Dit slotdeel bekroont de symfonie op meesterlijke wijze door in de coda expliciet terug te grijpen naar het hoofdthema van het openingsdeel, en het tweede thema van de finale keert op zijn beurt terug naar de algemene sfeer uit het adagio. Deze quasi cyclische vorm van zijn Zevende symfonie, zowel op het interne microniveau van de motieven als op het macroniveau van de vier bewegingen onderling, behoort tot Bruckners meest invloedrijke verwezenlijkingen en stuurde de verdere ontwikkeling van de symfonie definitief een nieuwe richting uit.
Arne Herman
Kian Soltani
cello
Kian Soltani voltooide zijn studie als lid van het Young Soloist Programme aan de Kronberg Academy in Duitsland, en aan de Internationale Muziekacademie in Liechtenstein. Soltani brak op 19-jarige leeftijd internationaal door met veelgeprezen debuten in de Goldener Saal van de Weense Musikverein en op de Hohenems Schubertiade. In april 2013 trok hij verder wereldwijd de aandacht als winnaar van de International Paulo Cello Competition in Helsinki, waar hij door het tijdschrift Ostinato werd uitgeroepen tot "een solist van het hoogste niveau onder de nieuwe generatie cellisten". Tot zijn hoogtepunten behoren optredens met het London Philharmonic Orchestra, de Wiener Philharmoniker, de Berlin Staatskapelle en het Chicago Symphony Orchestra. Hij speelde in zalen als de Carnegie Hall, de Wigmore Hall, het Teatro Colón, de Alte Oper Frankfurt, de Philharmonie de Paris, de Royal Festival Hall London, de Boulez Saal Berlin, het Prinzregententheater München en het Oslo Konserthus. Zijn debuutalbum "Home" bij Deutsche Grammophon, met werken voor cello en piano van Schubert, Schumann en Reza Vali, werd in januari 2018 internationaal uitgebracht. Kian Soltani speelt op een cello uit 1680 van de gebroeders Grancino, in bruikleen van de Merito String Instruments Trust.
Jaap van Zweden
muzikale leiding
Het Koninklijk Concertgebouworkest, de Berliner en Wiener Philharmoniker, de Hong Kong Philharmonic en de beste Amerikaanse orkesten uit New York, Dallas, Chicago, Los Angeles en Cleveland: heel de wereld maakte al kennis met het fenomeen Jaap van Zweden. Als achttienjarig supertalent werd hij aangesteld als de jongste concertmeester ooit van het Koninklijk Concertgebouworkest in Amsterdam. Hij pakte prijzen met onder meer zijn opnames van Brahms’ vioolsonates en als aanvoerder tijdens de Negende symfonie van Mahler onder leiding van Bernstein, die al snel dirigerend talent ontdekte in de jonge violist. De ultieme bekroning kwam er in 2016 met de bekendmaking dat hij de nieuwe chef-dirigent van de New York Philharmonic werd vanaf 2018-2019, waar onder meer Gustav Mahler en Leonard Bernstein hem voorgingen. Antwerpen mocht tussen 2008 en 2011 genieten van zijn talent als chef van het Antwerp Symphony Orchestra. Sinds seizoen 2022-2023 is hij als dirigent emeritus opnieuw verbonden aan het Antwerp Symphony Orchestra. Van Zweden werd in 2012 uitgeroepen tot ‘Conductor of the Year’ door het muziektijdschrift Musical America, en in Azië maakte hij dan weer furore met de allereerste uitvoeringen van Wagners Der Ring des Nibelungen in Hongkong. Buiten de concertzalen zetten Jaap en zijn vrouw Aaltje zich in voor kinderen met autisme met hun Stichting Papageno. In ruim 20 jaar is de Stichting zich uitgegroeid tot een brede organisatie die zich richt op de ontwikkeling van kinderen en jongeren met autisme.
Antwerp Symphony Orchestra
Het Antwerp Symphony Orchestra is het symfonisch orkest van Vlaanderen en België, met de vermaarde Koningin Elisabethzaal in Antwerpen als thuisbasis. Het orkest staat onder leiding van chefdirigent Elim Chan, eredirigent Philippe Herreweghe en dirigent emeritus Jaap van Zweden, en brengt concerten op de grootste podia in binnen- en buitenland. Dankzij eigen concertreeksen in Concertgebouw Brugge, Muziekcentrum De Bijloke (Gent) en BOZAR (Brussel) bekleedt het orkest een unieke positie in Vlaanderen. In het buitenland wordt het Antwerp Symphony Orchestra uitgenodigd door de belangrijkste concertzalen en internationale concertreizen door Europa en Azië vormen een constante in de kalender. Het Antwerp Symphony Orchestra maakt regelmatig opnames voor gerenommeerde klassieke labels waarin het focust op het grote symfonische orkestrepertoire, Belgische muziek en hedendaags klassiek.
Concertmeester
Lisanne Soeterbroek
Eerste viool
Christophe Mourguiart
Maria Kouznetsova
Mona Verhas
Natalia Tessak
Minori Yamato
Filipe Costa Raposo
Laie Lee
Yuko Kimura
Roberto Villalta García
Nana Hiraide
Annija Kolerta
Mara Mikelsone
Ophélie Sanchez
Anna Buevich
Tweede viool
Miki Tsunoda
Orsolya Horvath
Linde Verjans
Lin Mu
Hanneke Verbueken
Ciska Vandelanotte
Ilse Pasmans
Tetiana Koichurenko
Marjolein van der Jeught
Erika Bordon
Maartje van Eggelen
Verónica Costa
Geneviève Ernould
Pierre Vopat
Altviool
Sander Geerts
Ayako Ochi
Elaine Ng
Natalia Buga
Krzysztof Kubala
Wu Di
Marija Krumes
Annemarie Hensens
Dino Dragovic
Héloïse Danneels
Lisbeth Lannie
Audinga Musteikytė
Cello
Raphael Bell
Olivier Robe
Dieter Schützhoff
Iedje van Wees
Diego Liberati
Mar Bonet
Silvestre Birgit Barrea
Maria Mudrova
Thomas Zonderop
Lluc Pascual Sarret
Contrabas
Ioan Baranga
Vlad Raţiu
Jaroslaw Mroz
Jeremiusz Trzaska
Julita Fasseva
Nassim Attar
Tadeusz Bohuszewicz
Antía Balboa
Fluit
Edith Van Dyck
Peter Verhoyen
Hobo
Eric Speller
Sébastien Vanlerberghe
Klarinet
Benjamin Dieltjens
Benoît Viratelle
Fagot
Oliver Engels
Juan Ruiz Bandoux
Hoorn
Eliz Erkalp
Joost van der Elst
Sze Fong Yeong
Koen Cools
Reindert Geirnaert
Michaela Bužková (wagnertuba)
Fanny Bogaert (wagnertuba)
Jean-Baptiste Humbert (wagnertuba)
Evi Baetens (wagnertuba)
Trompet
Alain De Rudder
Luc Van Gorp
Steven Verhaert
Trombone
Daniel Quiles Cascant
Adrián Castro Capuz
Roel Avonds
Tuba
Bernd Van Echelpoel
Pauken
Pieterjan Vranckx
Slagwerk
Cristiano Menegazzo
Dámaso Escauriaza
Mieke Buekers
Harp
Samia Bousbaïne
Piano
Yutaka Oya
Bozar Maecenas
Prince et Princesse de Chimay • Barones Michèle Galle-Sioen • Monsieur et Madame Laurent Legein • Madame Heike Müller • Monsieur et Madame Dominique Peninon • Monsieur et Madame Antoine Winckler • Chevalier Godefroid de Wouters d'Oplinter
Bozar Honorary Patrons
Comte Etienne Davignon • Madame Léo Goldschmidt
Bozar Patrons
Monsieur et Madame Charles Adriaenssen • Madame Marie-Louise Angenent • Comtesse Laurence d'Aramon • Comte Gabriel Armand • Monsieur Jean-François Bellis • Baron et Baronne Berghmans • Monsieur Tony Bernard • De heer Stefaan Bettens • Monsieur Philippe Bioul • Mevrouw Roger Blanpain-Bruggeman • Madame Laurette Blondeel • Comte et Comtesse Boël • Monsieur et Madame Thierry Bouckaert • Madame Anny Cailloux • Madame Valérie Cardon de Lichtbuer • Madame Catherine Carniaux • Monsieur Jim Cloos et Madame Véronique Arnault • Mevrouw Chris Cooleman • Monsieur et Madame Jean Courtin • De heer en mevrouw Géry Daeninck • Monsieur et Madame Denis Dalibot • Madame Bernard Darty • Monsieur Jimmy Davignon • De heer en mevrouw Philippe De Baere • De heer Frederic Depoortere en mevrouw Ingrid Rossi • Monsieur Patrick Derom • Madame Louise Descamps • De heer Bernard Dubois • Mevrouw Sylvie Dubois • Madame Dominique Eickhoff • Baron et Baronne William Frère • De heer Frederick Gordts • Comte et Comtesse Bernard de Grunne • Madame Nathalie Guiot • De heer en mevrouw Philippe Haspeslagh - Van den Poel • Madame Susanne Hinrichs et Monsieur Peter Klein • Monsieur Jean-Pierre Hoa • De heer Xavier Hufkens • Madame Bonno H. Hylkema • Madame Fernand Jacquet • Baron Edouard Janssen • Madame Elisabeth Jongen • Monsieur et Madame Jean-Louis Joris • Monsieur et Madame Adnan Kandyoti • Monsieur et Madame Claude Kandyoti • Monsieur Sander Kashiva • Monsieur Sam Kestens • Monsieur et Madame Klaus Körner • Madame Marleen Lammerant • Monsieur Pierre Lebeau • Baron Andreas de Leenheer ✝ • Monsieur et Madame François Legein • Madame Gérald Leprince Jungbluth • Monsieur Xavier Letizia • De heer en mevrouw Thomas Leysen • Monsieur Bruno van Lierde • Madame Florence Lippens • Monsieur et Madame Clive Llewellyn • Monsieur et Madame Thierry Lorang • Madame Olga Machiels-Osterrieth • De heer Peter Maenhout • De heer en mevrouw Jean-Pierre en Ine Mariën • De heer en mevrouw Frederic Martens • Monsieur Yves-Loïc Martin • Monsieur et Madame Dominique Mathieu-Defforey • Madame Luc Mikolajczak • De heer en mevrouw Frank Monstrey • Madame Philippine de Montalembert • Madame Nelson • Monsieur Laurent Pampfer • Famille Philippson • Monsieur Gérard Philippson • Madame Jean Pelfrène-Piqueray • Madame Marie-Caroline Plaquet • Madame Lucia Recalde Langarica • Madame Hermine Rédélé-Siegrist • Monsieur Bernard Respaut • Madame Fabienne Richard • Madame Elisabetta Righini • Monsieur et Madame Frédéric Samama • Monsieur Grégoire Schöller • Monsieur et Madame Philippe Schöller • Monsieur et Madame Hans C. Schwab • Monsieur et Madame Tommaso Setari • Madame Gaëlle Siegrist-Mendelssohn • Monsieur et Madame Olivier Solanet • Monsieur Eric Speeckaert • Monsieur Jean-Charles Speeckaert • Vicomte Philippe de Spoelberch et Madame Daphné Lippitt • Madame Anne-Véronique Stainier • De heer Karl Stas • Monsieur et Madame Philippe Stoclet • De heer en mevrouw Coen Teulings • Messieurs Oliver Toegemann et Bernard Slegten • Monsieur et Madame Philippe Tournay • Monsieur Jean-Christophe Troussel • Monsieur et Madame Xavier Van Campenhout • Mevrouw Yung Shin Van Der Sype • Mevrouw Barbara Van Der Wee en de heer Paul Lievevrouw • De heer Koen Van Loo • De heer en mevrouw Anton Van Rossum • Monsieur et Madame Guy Viellevigne • De heer Johan Van Wassenhove • Monsieur et Madame Michel Wajs-Goldschmidt • Monsieur et Madame Albert Wastiaux • Monsieur Luc Willame • Monsieur Robert Willocx ✝ • Monsieur et Madame Bernard Woronoff • Monsieur et Madame Jacques Zucker • Zita, maison d'art et d'âme
Bozar Circle
Monsieur et Madame Paul Bosmans • Monsieur et Madame Paul De Groote • De heer Stefaan Sonck Thiebaut • Madame France Soubeyran • De heer en mevrouw Remi en Evelyne Van Den Broeck
Bozar Young Circle
Mademoiselle Floriana André • Docteur Amine Benyakoub • Mevrouw Sofie Bouckenooghe • Monsieur Matteo Cervi • Monsieur Rodolphe Dulait • Monsieur Avi Goldstein • Monsieur Rodolphe Dulait • Monsieur et Madame Melhan-Gam • Dokter Bram Peeters • Monsieur Lucas Van Molle • Monsieur et Madame Clément et Caroline Vey-Werny • Madame Cory Zhang