Door intens te luisteren vergeet je de wereld om je heen en maak je je eigen associaties. Zet je hoofdtelefoon op, steek je oortjes in en ga op in nieuwe sferen!

Pepijn Gyssels sound design, mixing & mastering
Maud Gyssels text
Gemma Allen voice
Tijn Driessen extra sounds

Pepijn, PiP, hoe ben je te werk gegaan voor deze soundscape?

Heel vaak vertrek ik van field recordings. Ik ga op reis met microfoons en neem allerlei geluiden op. In deze audiotrip kan je het horen donderen of regenen in Portugal, maar er is bijvoorbeeld ook een straatopname uit Venetië waar je meeuwen, geroep van gevangenen en schreeuwende kinderen kan horen. Toetsenist Tijn Driessen heeft een aantal extra geluiden gecreëerd op synthesizer, die ik daarna heel zwaar heb bewerkt of vervormd. Mijn zus Maud Gyssels heeft de tekst geschreven, tot leven gebracht door de stem van Gemma Allen.

Hoe kwam zij tot die tekst?

De tekst maakt een soort van spiraalbeweging die zich geleidelijk aan meer gaat uitpuren of destilleren tot één punt. Maud liet zich inspireren door de spiraalvormige tempel van Hilma af Klint uit de tentoonstelling. Woorden of zinnen keren terug, maar dan meer compact, of je hoort niet meer de hele zin maar slechts een paar woorden uit de zin.

Hoe heeft de tempel jou geïnspireerd voor de sound?

Af Klints tempel is een tempel voor iedereen, met een hybride functie die ergens tussen museum en kerk balanceert. Ik dacht al snel aan de echo’s van mijn straatopnames uit Venetië. Een oud vrouwtje wandelt voorbij, de vuilnisboot haalt rommel op, een cipier lacht en een baby huilt en in de verte roepen gevangenen naar elkaar in een trappenhal. Ik vind dat het samenkomen van al deze dingen een normaal straatbeeld overstijgt en het moment een extra dimensie geeft. Als je tenminste stil genoeg bent om dat te horen.

Wat is de bedoeling van de audiotrip?

Field recordings zijn voor mij een manier om te zwijgen, te luisteren, simpelweg in het moment zelf te zijn. Datzelfde effect wil ik dat de mensen ervaren in de expo. Je kan het tempo van de bezoekers niet bepalen; misschien blijft iemand wel de hele soundscape hangen bij één werk dat hij of zij heel mooi vindt. Iedereen vult de luister- en kijkervaring op zijn eigen manier en ritme in. Zie het als een extra laag bovenop de tentoonstelling, een vrijblijvende uitnodiging om stil te vallen en tot rust te komen.