Electronic Spring bestaat uit een omvangrijke programmatie. Wat was het idee erachter?

Vanderhasselt We willen de elektronische muziek, en dan de elektronische luistermuziek in het bijzonder, een plaats geven in het Paleis. Zoals we eigenlijk al lang een traditie hebben.

Vanhoeck Inderdaad, het unieke van een instituut als Bozar is dat tien jaar geleden het belang van de elektronische muziek eigenlijk al is ingezien.

Vanderhasselt Deze lijn trekken we nu door met Electronic Spring. Wat vroeger in de marge zat, wordt nu een volwaardige programmatie met een eigen dramaturgische lijn. Uit het Bozar Electronic Arts Festival volgde de Bozar Electronic Series. Dit waren een vier- of vijftal concerten per seizoen in de Studio. Fantastische curatie, heel leuk en die concerten werkten ook heel goed. Dit willen we verderzetten, maar met een groter aanbod: we breiden uit tot 12 concerten. Electronic wordt nu een volwaardige pijler naast jazz en global, klassiek en early.

Hoe vertaalt deze uitbreiding zich op inhoudelijk vlak?

Vanderhasselt Van een serie gaan we nu naar een genre. Het gaat om elektronische muziek in alle breedte, maar dan wel als luistermuziek, waar het feestelijke aspect een ondergeschikte rol speelt aan het artistieke. Er worden in Brussel al zoveel dingen gedaan op vlak van elektronische dansmuziek dat we daar als Bozar ook onze rol niet meer in zien. Schoenmaker blijf bij je leest. Wij hebben de zalen en de expertise om een totaalervaring voor ons publiek te creëren. Het gaat om internationale namen en innovatieve projecten.

Vanhoeck We willen de intrinsieke, artistieke waarde van het genre benadrukken naar een breed publiek toe. En we leggen linken naar genres waarin Bozar al een lange traditie heeft: naar de hedendaagse muziek, naar jazz en improvisatie.

Jullie zien hier geen strikte scheiding?

Vanhoeck Tien jaar geleden was er minder overlapping tussen de verschillende elektronische muziekscenes. De laatste tien jaar merk je dat die werelden helemaal met elkaar aan het vergroeien zijn. Ook de hedendaagse klassieke muziek begint hierbij aan te schuiven. Op Transit (een festival van hedendaagse klassieke muziek in Leuven, nvdr) had je tien jaar geleden ook elektronische muziek. Maar weinig bezoekers gingen van daar ook naar Bozar Electronic. Dat waren aparte werelden, met aparte labels, aparte magazines en aparte journalisten. Die gingen niet naar elkaars festivals. Als ik nu naar November Music (festival in ‘s Hertogenbosch, nvdr) kijk, zie ik daar evengoed impro en informele aanpakken met electronics. Ook op Unsound (festival in Krakau, nvdr) kan je bijvoorbeeld een strijkkwartet horen. Dat zijn allemaal werelden die zich meer en meer met elkaar aan het verbinden zijn.

Vanderhasselt En daar spelen we ook op in.

Deze mix is er dan ook op Electronic Spring?

Vanhoeck Absoluut. De double bill Selvhenter en Spëcht is hier een voorbeeld van. Selvhenter maakt de klank van de sax quasi onherkenbaar door de vele effecten. Vrije improvisatie versmelt er met experimentele elektronische muziek, noise en post-punk-elementen. Spëcht is eigenlijk een percussietrio. Op hun laatste album gebruiken ze electronica om een bepaalde sfeer te creëren. Je zit daar in een schemerzone.

Vanderhasselt Inderdaad. De schemerzone is altijd leuk. (lacht)

Wat zijn er voor jullie enkele highlights?

Vanderhasselt Ik kijk echt uit naar Mika Oki plays Sakamoto, een commissie van Bozar. Wij hebben haar gevraagd om iets te maken als eerbetoon aan Ryuichi Sakamoto. Zij is een artistieke duizendpoot en verzorgt zowel de muziek als de visuals. Ze gaat die avond eigenlijk door de catalogus van Sakamoto, die exact een jaar eerder stierf. Maar verder kijk ik ook uit naar het concert van Jlin. Ze heeft een heel eigen stem en maakt op unieke en intense wijze gebruik van polyritmieken. En naar Ryoji Ikeda natuurlijk.

Ikeda brengt zijn laatste album Ultratronics live. Spannend! Zeker bij zijn oudere werk denk je aan nauwgezette composities en niet zozeer aan een live concert.

Vanhoeck Ja, maar hier gaat het meer om het concept, om het algoritme en het cijfermateriaal waarmee hij aan de slag gaat. Het gaat meer over het proces van het maken van Ultratronics, dan over wat er uiteindelijk zal klinken. Dat is afhankelijk van het moment.

Ikeda is natuurlijk ook erg beroemd omwille van zijn installaties én hij vergezelt zijn muziek steevast van beeld. Net zoals nog wel meer artiesten op jullie programmatie.

Vanderhasselt Dat is ook meer en meer een trend aan het worden. Concerten à la Autechre, waarbij je gewoon in het donker zit, doen artiesten minder en minder. Het visuele aspect hoort er nu bij. Ik vind het ook heel interessant om dat aspect erbij te hebben. Het is toch anders om iemand een instrument te zien bespelen dan om iemand aan knoppen te zien draaien.

Op dit aspect zetten we ook in. De double bill upsammy en GERARD is bijvoorbeeld een audiovisual live concert. upsammy maakt eigenzinnige elektronische muziek, waarin ze vaak field recordings verwerkt. Jonathan Castro zorgt voor het visuele aspect. GERARD is een Belg, een jong talent dat erg creatief omgaat met een elektronische gitaar. Hij werkt samen aan een show met de kunstenaar Victor Verhelst. Deze avond is de eerste in de Reset-serie. Een samenwerking met Reset omdat onze gewone zalen in renovatie zijn. Hier programmeren we steeds een internationale headliner met een lokaal voorprogramma.

Tot slot, wat maakt Electronic Spring bijzonder?

Vanderhasselt Ik denk de veelheid van wat we aan elkaar rijgen. Je gaat van een Joe-Armon Jones, naar een Bolis Pupul, een Jlin, naar een Ikeda en dan terug naar Lee Gamble. Dat is een heel interessante beweging. Het is een leuk allegaartje van artiesten en ik zou niet weten waar ik die anders zou zien.

Vanhoeck Het is de crème de la crème van de elektronische luistermuziek. En zo willen we de artistieke component van het genre in de verf zetten.

Ontdek hier alle evenementen van Electronic Spring.