Girls in Hawaii

Ook muzikanten kunnen zich laten inspireren door beeldende kunst. De artiesten van de Belgische band Girls in Hawaii vertellen wat het werk van Hockney voor hen betekent.

Rinus Van de Velde

Met zijn grote houtskooltekeningen maakt de Belgische kunstenaar Rinus Van de Velde ondertussen faam in zowel binnen- als buitenland. We zakten af naar zijn atelier in Antwerpen om hem te vragen hoe hij zich liet inspireren door David Hockney, die hij ‘de grootmeester van de kleuren’ noemt.

Marieke Lucas Rijneveld

Marieke Lucas Rijneveld schreef een gedicht bij een werk van David Hockney. Benieuwd hoe de Britse schilder de Nederlandse auteur inspireerde?

Onder de video kan je het volledige gedicht lezen. 

Een jongensdroom

Misschien is het dit: dat ik je tot in het genottelijke naakt heb

gekeken, het vruchtensap uit je lippen geknepen, jij die al die

tijd al op plukhoogte hing als een lijsterbes zo rood en veel,

in iedere pose zit een kwaad najaar verborgen, het is heerlijk

om je uit lijnen bij elkaar te dromen. Misschien is het dit: dat er

in de bovenkamer van je hoofd dichtregels opgerold liggen te

slapen, je oksels zijn net duinpannen waar je uit de wind in het

helmgras kunt liggen, het is mij vreemd om zo van iemand te

houden maar bij jou komt alles ineens trefzeker uit de doeken.

Misschien is het dit: dat je hier voor me staat en zo achteloos dit

portret vult, alsof wij achteloos in het leven staan, probeer niet te

veel naar de schaamstreek te staren en naar dat wat mij laat

zinderen, je bent een hemelterg, een lieveling, ik heb alles

weggegumd waar ik te hitsig te werk ging. Misschien is het dit:

dat je zelfs naakt toch aangekleed blijft, ik kan maar niet blootleggen

wat ik precies koester, en het idee dat je op een dag bij iemand

in de kamer komt te hangen maakt me jaloers, waarschijnlijk

houd ik daarom je voeten, je lieflijke tenen, uit beeld. Misschien is

het dit: dat ik zolang ik je teken je niet hoef te vinden, de blik in

je ogen ziet al het weerloze in me, mijn vinger glijdt langs je benen,

je dijen, ik peuter de maan uit je navel tevoorschijn. Misschien is het

dit: dat ik je tot in het genottelijke naakt heb gekeken, het vruchtensap

uit je lippen geknepen, en ach kon dit zo maar blijven, de boom,

het rood, en jij zo zoet en te stil om deze droom te beantwoorden.
 

door MARIEKE LUCAS RIJNEVELD © 2020