Evelyne over Eileen Myles ⭐⭐⭐⭐

Managerial Head of Exhibitions Evelyne las Chelsea Girls (1994) van de Amerikaanse schrijver Eileen Myles, die op 30 april present tekent bij Bozar voor een ontmoeting en een poëzievoordracht. Myles leverde ook een bijdrage voor de publicatie bij de tentoonstelling Chantal Akerman. Travelling.

Dag Evelyne, kan je kort schetsen waarover het boek gaat?

Chelsea Girls zijn de memoires van Eileen Myles (die/hun), die in de jaren 50 en 60 opgroeide in een kalme voorstad van Boston en eind jaren 70 naar het ruige New York trok om een kunstenaarsleven te leiden als queer dichter. Het verhaal brengt op rake wijze een verbinding tot stand tussen een zorgeloze, burgerlijke jeugd in de buitenwijken en de grauwe realiteit van de New Yorkse kunstwereld.

Zonder steun te zoeken in grootse theorieën, ademen de verhalen de problemen van een tijdperk: genderongelijkheid en geweld, het keurslijf van heteroseksualiteit, christelijke waarden en de verloren dromen van de werkende middenklasse in een kleine voorstedelijk buurt.

Waarom heb je dit boek graag gelezen?

Ik werd onmiddellijk aangetrokken door de cover, een portret van de jonge Myles genomen door de bekende fotograaf Robert Mapplethorpe, die de sfeer en tijdsgeest van het boek weergeeft.

Ik lees zeer graag autobiografisch proza. Het boek leest niet chronologisch, met de nadruk op de eindbestemming New York. Het is een portret van een generatie. Chelsea Girls werd niet zo lang geleden vertaald in het Frans (2023), maar is inmiddels 30 jaar oud. Toch blijft het zeer actueel in de thema’s die aan het bod komen.

Waarom moeten we naar Bozar komen om hen te zien?

Bozar heeft in kader van de tentoonstelling Chantal Akerman. Travelling verschillende artiesten uitgenodigd om een bijdrage te leveren in de publicatie: Eileen Myles, Sharon Lockhart, Latifa Laâbissi, enz. Myles schreef poëzie voor het boek. Akerman inspireerde Myles, die ook het voorwoord schreef voor My Mother Laughs, het boek waarin Akerman haar relatie met haar moeder beschrijft.

Het is een hele eer dat Eileen Myles naar Bozar komt en die koppelt hun komst aan een schrijversresidentie in het appartement van het Paleis voor Schone Kunsten, een nieuwe residentieplek voor artiesten.

Wie zou je dit boek van Eileen Myles aanraden?

Mensen die graag autobiografieën lezen en die graag terug in de tijdsgeest van de jaren 70 en 80 worden gezogen, de tijd van ‘Seks, drugs en Rock ‘n Roll’. Myles wordt niet voor niets de ‘rockster van de poëzie’ genoemd.

Hoeveel sterren geef je dit boek?

****