‘Wiener Philharmoniker & Nelsons’

Om de overwinning op Duitsland te vieren rekende Stalin erop dat Sjostakovitsj zijn Negende Symfonie zich zou kunnen meten met de legendarische Negende van Beethoven. Toch valt in Sjostakovitsj Negende vooral sarcasme dan militaristische bewieroking te bespeuren. De symfonie ziet er klassiek uit, maar is doorspekt met ironische accenten en is slechts ogenschijnlijk naïef. Voorafgaand aan deze Negende Symfonie vertolkt de Wiener Philharmoniker Fairy-Tale Poem, een werk van Sofia Gubaidulina, een belangrijke 20ste-eeuwse componiste die door het Sovjetregime als ‘decadent’ werd bestempeld. Afsluiten doen ze met de Zesde Symfonie van Dvořák, speciaal gecomponeerd voor het orkest. De invloed van twee grote Duitse componisten, Beethoven en Brahms, klinkt er heel duidelijk in door.