‘We zijn allemaal Duitse joden’

Op 2 mei 1968 schrijft het extreemrechtse tijdschrift Minute: “Die Cohn-Bendit denkt dat hij de nieuwe Karl Marx is omdat hij jood is en Duitser.”
Ook in L’Humanité, de krant van de communistische partij schrijft Georges Marchais dat de studenten geleid worden “door de Duitse anarchist Cohn-Bendit.”
’s Anderendaags roepen de studenten van de Sorbonne: ‘Nous sommes tous des juifs allemands’.
Paul Goossens, studentenleider in Leuven in 1968, blikte in een opmerkelijk essay in De Standaard terug op deze slogan: “Dit was geen gratuite kreet tegen autoriteiten, wel een slogan die een nieuw wij neerzette. Niet etnisch, niet nationaal, niet religieus. Dit was een wij dat voorgoed komaf wou maken met de wortels van de Holocaust en de Europese zelfdestructie. Dit was ons ‘nooit meer’. Dit was ons alternatief op naties, staten en regimes die zich zo superieur waanden dat ze er oorlogen, concentratiekampen en dictatuur voor overhadden. Daarmee namen we de draad van de verlichting op, maar ook van het multinationale project dat Europese Unie.”

Volgens de Amerikaanse historicus Samuel Moyn zijn de mensenrechten ons laatste utopia. Maar de mensenrechten blijven onder druk staan. Hoe kunnen we ze vrijwaren? Moeten we ze actualiseren? En kan de strijd voor meer mensenrechten los gezien worden van de strijd voor meer gelijkheid?
ULB-professor Justine Lacroix is een eminent specialiste inzake mensenrechten. Sergio Jaramillo Caro is de Colombiaanse ambassadeur in België. Hij is een ‘ervaringsdeskundige’ aangezien hij in 2017 de onderhandelingen leidde tussen de Colombiaanse regering en de gewapende rebellen van de FARC. Brigitte Herremans is Policy officer Middle East and North Africa bij BOZAR.
Discussie gemodereerd door Karl van den Broeck (BOZAR).