‘Wanneer kunst politiek wordt en politiek een vaudeville’

De correcte slogan in het Parijs van ’68 luidde als volgt: Als het parlement op een bourgeoistheater gaat lijken, dan moet het theater meer op een parlement gaan lijken.
Wanneer de wereld in brand staat, blijft dat niet zonder gevolgen voor kunstenaars. Maar wanneer wordt een kunstenaar een activist en wordt zijn kunst propaganda? En wat is de taak van een culturele instelling? Hoe verhoudt de sector zich tot de politiek en tot de economie?

De Italiaanse curator Giorgio De Finis richtte enkele jaren geleden het Museo MAAM op in een gekraakte fabriek in Rome. De aanwezigheid van kunstenaars beschermde de sans-papiers tegen de razzia’s van de politie. Nu leidt Di Finnis een eigen departement in het museum voor hedendaagse kunst in Rome.
Met kunstenaars Renzo Martens en Kamel Baderneh, Dominique Willaert, artistiek leider van de sociaal-artistieke werkplaats Victoria Deluxe in Gent, Dirk Snauwaert, directeur van WIELS en Els Rochette, artistiek directeur van het open kunstenhuis Globe Aroma.
Gemodereerd door Marleen Wynants (BOZAR/Crosstalks).