‘TALKS: COPING WITH COMPLEXITY - sold out’

Wetenschappelijke en artistieke manieren om chaos te ordenen

Zijn wiskunde, statistiek en gegevensverzameling de beste manier om schijnbaar willekeurige fenomenen te ordenen? Misschien. Misschien niet. Kunst brengt nieuwe manieren voor het ordenen van schijnbaar willekeurige fenomenen en chaos.  
In deze Crosstalks-bijeenkomst worden wetenschappelijke en artistieke manieren onderzocht om om te gaan met complexiteit: van hoofdbrekende wetenschap tot beeldende kunst en muziek. 

15.00 u. Inleiding door Jean Paul Van Bendegem (VUB-filosoof/wiskundige)

15.05 u. Marleen Wynants (Director VUB Crosstalks): The first computers were women

15.30 u. Lezing door Lawrence Malstaf (kunstenaar, de installatie en performance EXHALE zal worden gepresenteerd op 28 april 2018): The anti-automaton

Presentatie van aspecten uit zijn werk als installatiekunstenaar, werken met bewegende objecten, anti-automaten en toeval. Het werk van Lawrence Malstaf bevindt zich op de grens van het visuele en het theatrale. Hij maakt installaties en performance art waarin beweging, toeval, orde en chaos centraal staan, en waarbij hij vaak gebruikmaakt van ruimtes waarin individuele bezoekers worden ondergedompeld in een zintuiglijke ervaring. Hij creëert ook grotere mobiele omgevingen waarin gespeeld wordt met ruimte en oriëntatie en waarbij hij de bezoeker vaak actief laat deelnemen. Fysica en technologie zijn voor zijn projecten een uitgangspunt of inspiratiebron, evenals een hulpmiddel om installaties te activeren. Malstaf is ook bekend als een innovatieve scenograaf in de dans- en theaterwereld. 

15.50 u. Michel Tombroff (ULB, University of California Santa Barbara): Tautological Limitations in Conceptual Art: A Proposal to Represent the Beauty of Truth

Met een kritische blik bespreken we de analytische traditie van conceptuele kunst, en meer bepaald de tautologische afdwaling waardoor conceptuele kunst zichzelf distantieerde van de minimale en essentiële esthetische voorwaarden nodig voor de democratische ervaring van een kunstwerk. Vervolgens stellen we voor om wiskunde te gebruiken, met name de theorie van oneindige verzamelingen, uitgevonden door Georg Cantor en door Alain Badiou verheven tot de status van een ontologische theorie, als een esthetische basis voor conceptuele kunst om haar te bevrijden van deze tautologische beperkingen en haar haar ambitie voor esthetica terug te geven. Tot slot presenteren we enkele recente werken om de geldigheid van deze theorie empirisch te toetsen.

16.10 u. André Ariew (University of Missouri): Abstract statistical ideas made simple: The case of Francis Galton’s quincunx

Soms kunnen intimiderende en abstracte statistische ideeën eenvoudig worden voorgesteld. Ik zal dit aantonen aan de hand van een belangrijke periode in de geschiedenis van de biologie. Francis Galton gebruikte een soort speeltoestel dat hij had gemaakt, de ‘quincunx’ genoemd, om het fenomeen van regressie uit te leggen. Met de quincunx bewees Galton dat regressie een puur statistisch fenomeen is, in tegenstelling tot een biologisch fenomeen, zoals Charles Darwin dacht. Hoewel eenvoudig, had Galtons presentatie grote gevolgen voor de ontwikkeling van de evolutiebiologie en de statistiek.

16.40 u. Q&A + break

17.00 u. Isar Goyvaerts (VUB): Symmetry in music: A means of exploring the modern Western classical repertoire

Voor redelijk wat mensen komt een groot deel van de westerse klassieke muziek uit de 20e en 21e eeuw ‘chaotisch’ over wanneer ze het voor de eerste keer horen. In vergelijking met composities uit andere tijdperken, klinkt deze muziek eerder vreemd in de oren en zijn we meestal niet geneigd om haar een tweede keer te beluisteren. In deze lezing bespreken we twee korte stukken van twee verschillende componisten en tonen we aan hoe enig inzicht in bepaalde wiskundige concepten een manier kan zijn om (een deel van) het moderne repertoire te verkennen. 

17.30 u. Bruno Letort (Ars Musica): Le Pavillion Philips: Fusion des Arts ?

Op vraag van elektronicareus Philips maakte Le Corbusier een “elektronisch gedicht” voor de Wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel. Het werk werd een collage van projecties en kleuren, die op de tonen van “concrete” muziek van Edgar Varèse in acht minuten tijd de balans opmaakte van de moderne wereld. Het geheel werd ondergebracht in een grote donkere ruimte, ontworpen door Iannis Xenakis, die van de gelegenheid gebruikmaakte om volop te experimenteren met dunne betonplaten. Het paviljoen bood de drie kunstenaars (Varèse, Le Corbusier en Xenakis) de mogelijkheid om te experimenteren met technologisch en artistiek avant-gardisme.

18.00 u. Open discussie

18.30 u. Cocktail