‘Symfonieorkest van de Munt’

“Het is gigantisch, het is absoluut gekkenwerk! Je zou bijna vrezen dat het huis instort!” Zo reageert Goethe in 1830 nadat Mendelssohn hem Beethovens Vijfde symfonie heeft voorgespeeld. Onze Beethovencyclus zou onvolledig zijn zonder de Vijfde en de Zesde symfonie, die tot de bekendste en meest iconische van de componist en zelfs van het hele symfonische repertoire worden gerekend. Beide werken zijn in dezelfde periode gecomponeerd en gingen dezelfde avond in première – een logische keuze om ze dus ook in dit programma samen te vertolken. De Zesde, de zogenoemde “Pastorale”, schildert niet zozeer een concreet tafereel dan wel een innerlijk gevoelslandschap. De Vijfde daarentegen behoeft geen introductie dankzij het krachtige openingsthema, dat klinkt alsof het noodlot op de deur klopt en waaraan het werk zijn monumentale cohesie en spanning ontleent. Die spanningsboog houdt de toehoorders al sinds het begin in zijn ban: zo vertelt Berlioz dat bij de Parijse uitvoering van het werk “door de hele zaal een stuiptrekking voelbaar was”!