‘Sudden Outbreaks #3’

Tsuneo Nakai (Osaka, 1947) studeerde af aan de Tokyo University of the Arts en begon eind jaren 60 experimentele films te draaien. Nakais oeuvre benadert de pseudomorfe realiteit en koestert een elementaire band met de studentenbewegingen van de jaren 60 in Tokio. Zijn werken uit de vroege jaren 70 bevinden zich op het raakvlak tussen het tastbare en ontastbare. Voor Lumière (1971), haalde hij de mosterd bij Michael Snows Wavelength (1967). We zien hoe het licht aan de horizon van Hiratsuka een zandstrand nadert. In Alchemy (1971) – een van zijn bekendste films, die hem bovendien de grote prijs opleverde tijdens het 5e EXPRMNTL Film Festival in Knokke-Het Zoute – bekwaamt Nakai zich in de negatief/positief-transitie en flikkereffecten die later zouden opduiken in Elixir (1973). In Azoth (1973) vervaagt het hier en nu als gevolg van een chemische reactie tussen beeld en geluid. Nakai breidde daarna zijn activiteitengebied verder uit naar video- en mediakunst. Zijn videocollage Artificial Paradise (1989) werd vertoond op Documenta 8. Begin jaren 80 organiseerde Nakai dan weer de videotentoonstelling Video Cocktail. Enkele van zijn recentere media-installaties waren Tokyo Atomic Bomb (2009) en ilinx (2011).