‘Showings’

Voor de Dag van de Dans vroeg BOZAR aan het Brusselse dansgezelschap Meg Stuart/Damaged Goods om een programma samen te stellen van haar filmisch werk.
De Amerikaanse choreograaf en danser Meg Stuart werkt vaak samen met beeldende kunstenaars en filmmakers. Zo ontstonden enkele korte filmische herinterpretaties van choreografische werken zoals Meg Stuart’s Alibi (2001) door Maarten Vanden Abeele, the invited (2003) door Jonathan Inksetter en Inflamável (2016) door Stephane Leonard. Op zaterdag 29 april worden deze werken, naast de Belgische première van Stuarts eigen videoinstallatie The Only Possible City (2008) voor Manifesta7, doorlopend vertoond in het Paleis voor Schone Kunsten. 

Meg Stuart’s Alibi (2001) – 24 min.
De Belgische fotograaf Maarten Vanden Abeele maakte een persoonlijke impressie van Meg Stuarts werk Alibi (2001) en herwerkte deze footage tot een reflectie over dans, beweging, woord en beeld. Je ondervindt hoe Meg Stuart in de voorstelling Alibi een theatrale omgeving creëert waarin ze de fysieke en virtuele realiteit met elkaar confronteert.

the invited (2003) – 12 min
De film the invited van de Canadese kunstenaar Jonathan Inksetter toont zijn persoonlijke, visuele interpretatie van één specifieke scène uit de voorstelling Visitors Only (2003) van Meg Stuart. De personages in Visitors Only hebben geen geheugen. Hun perceptie is verstoord, uiteengevallen in visioenen en vluchtige informatie. Hun lichaam is een soort van radiozender en ontvanger voor fragmenten, gebaren, beeld-, energie- en geluidssignalen: een transitiezone tussen droom en werkelijkheid.

Inflamável  (2016) – 16 min BELGISCHE PREMIÈRE
Samen met kostuumontwerper Jean-Paul Lespagnard en performers Vânia Rovisco en Márcio Kerber Canabarro, speelt Meg Stuart in Inflamável met beelden van roem, risico en kwetsbaarheid. Twee lichamen kronkelen door een apocalyptisch landschap, een duet op de grens van hoogmoed en verlies, succes en verval, desillusie en de lokroep van het onbereikbare. Stephane Leonard filmde de performance in een lege zaal, en accentueerde de intense intimiteit en onderkoelde spanning.

The Only Possible City (2008) BELGISCHE PREMIÈRE
The face is at once the irreparable being-exposed of humans and the very opening in which they hide and stay hidden. The face is the only location of community, the only possible city. - Giorgio Agamben
Op uitnodiging van Manifesta7 in Bolzano, Italië, maakte Meg Stuart de video-installatie The Only Possible City, geïnspireerd op de face-to-facevideo’s van de Amerikaanse kunstenaar Vito Acconci. Je ontdekt er tijdscapsules van samengedrukte aanwezigheid, opgebouwd rond eenvoudige acties en relaties.