‘Queen of Earth - Alex Ross Perry’

Catherine en Virginia zijn beste vriendinnen. Vorig jaar ging het met Virginia niet al te best, terwijl Catherine het dit jaar dan weer moeilijk heeft. Daarom trekken ze zich een weekje terug in het buitenverblijf van Virginia’s ouders aan het meer – de perfecte locatie voor bezinning. De zon dringt binnen langs de ramen die het frisse groen van de bomen omlijsten. Al snel blijkt hun bezinningsoord niet zo idyllisch als verhoopt, en niet alleen de muziek krijgt een dreigende ondertoon. De rimpels in het wateroppervlak en het zwakke zonlicht boezemen weinig vertrouwen in, om nog maar te zwijgen van de foto van een schedel die achterbleef in een kast.
De gebeurtenissen van vorig jaar blijven botsen met het heden. Het zat toen niet goed, en vandaag is het niet beter. Wanneer de twee vrouwen elkaar in vertrouwen nemen, lijken ze elk een eigen monoloog te voeren, terwijl de camera over hun bedrukte gezichten glijdt, als waren ze één en dezelfde persoon. Verder houden ze het bij pijnlijke opmerkingen en verwijten, terwijl ze zich krampachtig vastklampen aan hun vriendschap. Terwijl blaadjes verwelken en mannen komen en gaan, ruimt de spanning plaats voor vijandigheid. Blijft er wel nog iets over van hun genegenheid voor elkaar? Duistere blikken vol woede, een onuitgesproken razernij, twee gezichten aan elkaar gewaagd. (James Lattimer)