‘Premiere : Les eternels - Pierre-Yves Vandeweerd’

Mensen die getuige waren van bijzonder gruwelijk geweld – denk maar aan een genocide –, bij wie zelfs de dood geen angst meer inboezemt, ervaren soms een zogenoemde eeuwige melancholie. Ze leiden een van de tijd ontwricht leven, een bestaan waar de tijd geen vat op heeft, en wachten op de dag dat ze uit hun lijden verlost worden. Het gaat om overlevenden van het conflict in Opper-Karabach, dat al bijna twintig jaar het Armeense en Azerbeidzjaanse leven tekent. In zijn film toont de regisseur die zogenoemde ‘éternels’ of ‘eeuwigen’, laat hij hen aan het woord, en treedt hij in hun voetsporen, rondzwervend in de Kaukasus van na de val van de Sovjet-Unie, tegen een achtergrond van ruïnes, verlaten oorden, graven, oorlogsvestingen en loopgraven waarin soldaten een onzichtbare vijand opwachtten.