‘MASTERS: VIRGIL VERNIER’

“Films maken boeit me pas als ik iets ongeziens kan bedenken, met een nieuwe taal.” Met veertien films op de teller, waaronder zes langspeelfilms, wist Virgil Vernier (°1976) zich ondanks beperkte budgetten en zonder concrete carrièreplannen te laten opmerken als een van de meest gedreven hedendaagse regisseurs in het Franse filmlandschap. Hij waagt zich zowel aan fictie als documentaires in zijn bijzondere ontdekkingstochten door de wereld van vandaag. Met een pseudo-etnologische benadering brengt hij de mythologie in beeld achter tekens, houdingen en voorwerpen die ons omringen.

Zijn meest recente film, Sophia Antipolis, werd gedraaid in een stad langs de Côte d’Azur onder de verblindende zon en badend in weemoed en woede. De bevreemdende architectuur van de stad roept zowel het verleden, het heden, als de toekomst op bij mannen en vrouwen die op zoek zijn naar zingeving, sociaal contact of een gemeenschap. “De drijfveer achter mijn films? De wens om het tijdloze in onze tijd op beeld vast te leggen, dat wat in dialoog kan treden met het verleden en de toekomst. Ik ga op zoek naar dat wat een oude beschaving zou kunnen begrijpen.”

​​​​​​​Als acteur was Vernier al te zien in La Bataille de Solférino van Justine Triet, Polisse van Maïwenn en Tout de suite maintenant van Pascal Bonitzer. Daarnaast bracht hij drie artiestenboeken uit (zijn Arcana-reeks) waarin hij met een selectie iconische 21e-eeuwse beelden uit de media, de reclame en het internet een hedendaags archief wil aanleggen.