‘La Vie en Rose’

Programma:
C.W. Gluck
Dance of the Blessed
Spirits (Orfeo & Euridice)
S. Prokofiev
Montagues and Capulets
Juliet as a young girl
(Romeo & Juliet)
D. Brossé
To my secret muse
Gabriel Yared
Camille Claudel
Coco & Igor
I. Stravinsky
4 Norwegian Moods
L. Bernstein
Maria (Westside Story)
Queen
Who wants to live forever
M. Monnot
Hymne à l’amour
L. Gugliemi / E. Piaf
La vie en rose
M. Vaucaire / C. Dumont
Non, rien de rien
Charles Aznavour
La Bohème
Charles Aznavour
Plus Bleu que tes yeux
Brossé / Lemaire
Le Jasmin et la Rose

Dirigent: Dirk Brossé
Solisten: Hans Peter Janssens en Jo Lemaire, zang

Sinds de muzen als beschermgodinnen van kunst en wetenschap op de Parnassusberg vertoefden, zijn deze beminnelijke dames niet meer weg te denken als inspiratiebron van talrijke artiesten. Dirk Brossé is onze gids in een tocht langs zijn favoriete muzikale muzenverhalen van de oudheid tot nu. De tocht neemt zijn aanvang bij de gedoemde liefdesparen. Orpheus keek te graag naar zijn Eurydice en Romeo werd smoorverliefd op de dochter van zijn aartsvijand. Het noodlot tarten, heet dat. Ook Beethoven liet zich inspireren door een zekere Elise. Wie zijn muze precies was, blijft nog altijd voer voor speculatie. Dirk Brossé inspireerde zich voor zijn nieuwste creatie ‘To my secret muse’ op het bekende thema van Für Elise. Beeldhouwer Auguste Rodin had dan weer een minder platonische relatie met Camille Claudel, terwijl Igor Stravinsky niet alleen modeadvies maar ook muzikale inspiratie vond bij Coco Chanel. Op de vraag ‘Who wants to live forever’ van rockgroep Queen antwoordt bariton Hans Peter Janssens zonder aarzelen: voor hem mag West Side Story’s Maria het eeuwige leven hebben. Jo Lemaire verklaart tot slot haar liefde aan Charles Aznavour en Edith Piaf, de muze van Parijs.