‘A Cinematic Journey Across Spanish Cities’

Aan de hand van een reeks opmerkelijke Spaanse kortfilms maken we een filmische reis die de diepgaande betekenis van architectuur in ons leven belicht. In Aguaespejo Granadino (1955) gidst Val del Omar de kijker met baanbrekend camerawerk door de mystieke tuinen en paleizen van het Alhambra. Met vernieuwende technieken legt hij de essentie van de unieke architectuur van Granada vast op film. In León Siminiani’s Arquitectura Emocional 1959 (2022) vloeien documentaire en fictie in elkaar over. De cineast laat zien hoe architectuur meer is dan alleen wat gevels en vorm geeft aan een liefdesverhaal in de wijken van Madrid. In Querida A. (2023) onthult Elena Molina de verborgen levens die sommige mensen leiden op het architecturale lappendeken dat Barcelona is. 

* Aguaespejo Granadino (1955)
In Vibración de Granada (1935), een film van twintig minuten met het Alhambra in de hoofdrol, herkennen we al enkele trekken van Val del Omars werk die hij later verder zou ontwikkelen in zijn essentiële Tríptico Elemental de España, een reeks van drie films van elk twintig minuten waarin technisch experiment en lyriek elkaar de hand reiken. Aguaespejo Granadino, of La Gran Seguiriya, werd opgenomen tussen 1953 en 1955 en vormt deel één van de ‘Valdelomariaanse’ trilogie. Val del Omar laat zijn camera door de tuinen en paleizen van het Alhambra glijden en gebruikt daarbij baanbrekende zoomtechnieken. Hij legt de landschappen van Granada vast vanuit verschillende gezichtspunten, altijd met een vernieuwende klankband als reisgenoot. Met de unieke architectuur van Granada op de achtergrond is Aguaespejo Granadino een van de meest mystieke stukken in het oeuvre van Val del Omar. 

Val del Omar (Granada, °1904 - Madrid °1971), fotograaf van beroep, jaagde zijn passie als audiovisueel pionier volop na. Vandaag geniet Val del Omar vooral bekendheid voor zijn films, die veel experts beschouwen als ‘totale kunstwerken’. Gefascineerd door cinema als hij was, zag del Omar zichzelf altijd meer als cinematograaf dan als filmmaker. Daardoor had hij weinig te maken met de conventies die hoogtij vierden in de mainstream filmindustrie van de jaren 1930. Val del Omar ontbrak het aan commerciële ambitie en dat is te zien in zijn werk, dat door een heel eigen vorm van expressie wordt gekenmerkt.

* Arquitectura Emocional 1959 (2022)
In Arquitectura Emocional 1959, een mix van documentaire en fictie, verkennen we verschillende Madrileense wijken in het zog van Sebas en Andrea, twee studenten letteren en wijsbegeerte die verliefd worden op elkaar tijdens het academiejaar 1958-59. In hun liefdesrelatie speelt zowel een verschil in sociale klasse als een verschillende kijk op het leven. De personages zijn oorspronkelijk opgevat als figuren in een architectuurmodel, maar naarmate de film vordert eisen ze hun eigen ruimte op. Arquitectura Emocional 1959 onthult een architectuur die verder gaat dan de gevel.

Elías León Siminiani (Santander, Cantabrië, °1971) is een Spaanse scenarist, regisseur en filmproducent. In 2012 liet hij zijn eerste langspeelfilm op de wereld los: Mapa. De film sleepte verschillende prijzen in de wacht, waaronder die voor beste Europese documentaire op het Festival de Cine Europeo in Sevilla (2012). Toch staat Siminiani’s carrière vooral in het teken van kortfilms. Niet verwonderlijk dus dat hij bij de Premios Goya editie 2023 de prijs voor beste korte fictiefilm kreeg voor Arquitectura Emocional 1959 – helemaal terecht overigens.

* Querida A. (2023)
In een wereld waarin we buitensporig worden gecontroleerd en constant verbonden zijn, lijkt alles wat we doen een spoor achter te laten. Toch zijn er mensen die haast onopgemerkt door het leven gaan, die steeds net onder de zichtbare laag van onze samenleving blijven. A. is zo iemand. Ze leeft al vijf jaar op straat in Barcelona, zonder officiële documenten of een vaste verblijfplaats. Haar familie is vruchteloos naar haar op zoek, tot een Facebook-bericht een belangrijk keerpunt betekent. In dit visueel indringende werk richt de cineaste haar lens op de hedendaagse stad Barcelona en haar raadselachtige ruimtes die aan onze aandacht ontsnappen.

Elena Molina (Madrid, °1986) begon haar carrière als regisseur met enkele korte documentaires die erkenning oogstten op talloze internationale festivals: Laatash (2019), All I Need is a Ball (2020) en Yungay7020 (2021). In 2023 maakte ze Querida A. voor ‘City Symphonies’, een programma van het Centre de Cultura Contemporània de Barcelona (CCCB) en het collectief Dones Visuals. Het doel: de stedelijke ruimte analyseren en laten zien door de ogen van verschillende filmmakers, aan de hand van hun persoonlijke ervaringen.

In aanwezigheid van Piluca Baquero, directeur van het Archivo Val del Omar.

In het kader van het culturele programma van het Spaanse voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie.​​​​​​​

Bij slecht weer wordt het evenement naar binnen verplaatst