‘Chris Kraus’

Chris Kraus is hét icoon van jonge intelligente vrouwen die van kunst, feminisme en literatuur houden. De inmiddels 64-jarige schrijfster en filmmaakster is al decennia aan de slag, maar maakte een paar jaar geleden pas echt naam met de internationale herontdekking van haar roman I love Dick. Twintig jaar na zijn verschijnen werd het een internationaal succes, een tv-serie en een internetfenomeen (Check de hashtag #chriskraus - #ilovedick wordt inmiddels gecensureerd).
Maar Kraus is zoveel meer dan dat ene boek. Ze schreef niet alleen een rij fantastische romans, haar kunstkritieken zijn zowaar uniek. Op een zeer lucide wijze legt ze de patriarchale structuren van de kunstwereld bloot en wisselt ze luchtige bespiegelingen af met spitsvondige wijsheden.

Voor haar succes als schrijfster maakte Kraus een aantal alternatieve experimentele films. Op haar mislukte filmcarrière blikt ze geregeld terug in haar boeken.
Tijdens de avond bij BOZAR praat de Britse schrijfster Natasha Soobramanien zowel met de schrijfster als de filmmaakster.

Na het gesprek volgt de vertoning van Gravity & Grace (1996), de langspeelfilm waarmee Kraus haar carrière als filmmaakster afsloot. De film, genoemd naar een boek van Simone Weil, vertelt het verhaal van twee jonge vrouwen in Nieuw Zeeland: Grace is bezig met ruimteschepen, sektes en de dag des heren, Gravity trekt naar New York om haar geluk als jonge kunstenaar te wagen.