‘Belgian National Orchestra’

MUZIEK ALS UTOPIE

Het hele orkest als één solist? We kennen de solist vóór het orkest, zoals u de sterviolist Vadim Repin zal horen bij het Tweede Concerto van Prokofiev. Met dit concert wilde Prokofiev weg van het ouderwetse; simpelweg een compositie van pure muzikaliteit. Een concert met een kosmopolitisch karakter ; de Russische componist schreef het tijdens een tournee door West-Europa.
Ook kennen we de symfonie waarbij het hele orkest samenwerkt als een organisme, met de Zevende van Beethoven als een perfect voorbeeld, een muzikale utopie.
De hedendaagse componist Pascal Dusapin schreef op zijn beurt zeven Solos for Orchestra. In het eerste deel van deze orkestsolo’s, horen we een worsteling tussen “ritmische waanzin en melodische souplesse,” aldus de componist. De muziek probeert één te worden tussen twee tegengestelde instincten. Het ene probeert halsstarrig terug te keren naar de oorspronkelijke melodische samenklank, het andere probeert die samenklank juist te verdelen. De strijd wordt aangegaan! Dusapin koos voor dit eerste deel de toepasselijke titel ‘Go’ vanwege het “stevige voornemen dat erin doorklinkt (’on y va!’) maar ook als referentie naar het traditionele Chinese strategiespel waarin men met eenvoudig materiaal moet proberen nieuwe grondgebieden te vormen.”